Onderbroekenlol zouden we het kunnen noemen, op basis van de verschijning van Mr Marcaille, die steevast in zijn onderbroek optreedt, toch met deze onemanband. Cello, twee basdrums, een cimbaal en zijn rauwe stem, veel meer heeft de Fransman niet nodig om een ‘Wall Of Death’ neer te zetten. Waar Arnaud Marcaille in het begin van zijn carrière frequent klassiekers van het metalgenre coverde, op geheel eigen wijze uiteraard, veranderde de insteek stilaan naar alleen maar eigen nummers. Dat is ook zo met ‘No Snare No Headache’, dat als blikvanger en vooruitgeschoven nummer ‘Fuck Off And Die’ heeft, dat alleen al door de titel onze goedkeuring wegdraagt. Niet dat de rest van het album ondermaats is. Een rauwe vorm van cello-metal, waarin heel wat noise zit vervat. Marcaille doorzwom ondertussen heel wat muzikale watertjes. Van RRaouhhh! (electro) over Aerobiconoise (harsh noise sportive) tot aan stukken voor een ensemble van honderd cello’s toe. Die veelheid aan bezigheden en invloeden zorgt ervoor dat de tien nummers behoorlijk gevarieerd klinken. De veelzijdigheid uit zich in het noisy ‘Infine’ tot de quasi standaard metal van zijn ‘hitje’ ‘Wall Of Death’, dat het album afsluit. Een half uurtje duurt de plaat, een beetje als de shows alvorens Mr Marcaille bijna letterlijk uitgeput van zijn krukje valt als hij niet genoeg bier krijgt aangereikt.
