De Brusselaar Otto Lindholm is een mysterie, maar er was een betover-over-overgrootvader die ook zo heette. Een man met een grote snor. Een Russisch-Finse ontdekkingsreiziger die met een boot de wereld vijftien keer rond is gegaan. Op zijn nieuwe plaat neemt Lindholm ons mee op zijn eigen reizen. Met een contrabas en een uitgebreide set-up van analoge pedalen en systemen maakte Lindholm voor zijn plaat slechts drie, maar wel wonderschone nummers. Muziek met melodische elementen en sonore golven waardoor je je kunt laten meevoeren.
Het “Release The Swans”-collectief maakte voor het nummer Caïman een wonderschone video, waarvan Gonzo (circus) de eer heeft deze voor het eerst te mogen tonen. De video bestaat uit beelden die gemaakt zijn met een surveillance-drone. Deze drone werd echter niet op ons mensen gericht, maar op de Franse bossen. De film toont de natuur in haar ontoegankelijke en misschien daardoor ook wel dreigende aanwezigheid, een fenomeen dat door de sfeerrijke muziek van Lindholm wordt versterkt. De video doet denken aan een ander beroemd bos uit de wereldliteratuur:
“There was no joy in the brilliance of sunshine. There were moments when one’s past came back to one, as it will sometimes when you have not a moment to spare to yourself; but it came in the shape of an unrestful and noisy dream, remembered with wonder amongst the overwhelming realities of this strange world of plants, and water, and silence. And this stillness of life did not in the least resemble a peace. It was the stillness of an implacable force brooding over an inscrutable intention. It looked at you with a vengeful aspect.” Joseph Conrad, Heart of Darkness.
Voor GC#136 interviewden wij Otto Lindholm, deze is te koop in onze webshop.