Deze zomer duikt tech-redacteur Maarten Schermer nog dieper in de wereld van artificiële intelligentie in de muziek.
“Het angstbeeld van een AI die in opstand komt tegen zijn menselijke meesters is gebaseerd op fictieve voorbeelden als HAL 9000, de computer uit ‘2001: A Space Odyssey’ die over lijken gaat terwijl hij een ruimteschip probeert te kapen.
Het is een voorbeeld van een ‘algemene kunstmatige intelligentie’: een AI die min of meer alles kan, en zelflerend is. De vrees is dat als zo’n systeem zich steeds verder doorontwikkelt, het uiteindelijk onbeheersbaar en onkenbaar wordt, met ongewisse gevolgen voor de mens.
Maar algemene kunstmatige intelligentie is nog (heel) ver weg. De AI’s die vandaag de dag onze banen en privacy bedreigen, zijn narrow AI’s: heel slim, maar slechts goed in één taak. Een schaakcomputer kan een grootmeester verslaan, maar begrijpt niets van boter, kaas en eieren.
Maar algemene kunstmatige intelligentie is nog (heel) ver weg. De AI’s die vandaag de dag onze banen en privacy bedreigen, zijn narrow AI’s: heel slim, maar slechts goed in één taak. Een schaakcomputer kan een grootmeester verslaan, maar begrijpt niets van boter, kaas en eieren.
Ook de artificiële intelligentie die in muziek wordt gebruikt, vallen in de categorie narrow AI. Overigens is het vaak lastig vast te stellen hoe geavanceerd ze eigenlijk zijn. De terminologie biedt soms houvast, maar vaak blijft vaag hoe slim software nou echt is. “