Tijd voor een gloednieuwe Anatolische psych-popsensatie, Turkse folk met groove en een sociale boodschap. De jonge Turks-Duitse zangeres en saz luitspeler Derya Yıldırım heeft zich omringd met jonge muzikanten uit Duitsland, Frankrijk, Italië en Groot Brittannië die haar bijstaan onder de naam Grup Şimşek, met daarin een paar leden van de band Orchestre Du Montplaisant. Samen belichamen ze de ‘Outernational’ generatie van artistiek ontheemden en nomadische muzikanten. Ze brengen eigen interpretaties van Turkse folk en popjuweeltjes van artiesten en poëten zoals Selda Bagcan, Barıs Manço, Özdemir Erdogan, Moğollar, Aşık Mahzuni Serif en Nazım Hikmet, maar zorgen ook voor originaliteit via eigen zinderende composities. Op hun debuut kortspeler ‘Nem Kaldi’ horen we de diepe stem van Derya als een ware folkdiva, golvende sazmelodieën, acid orgelgeluiden, pure psychedelica en Ottomaanse ritmes. De titelsong is een protestfolksong die al door vele grote Turkse artiesten is bezongen. Yildirim geeft met haar stem mooie diepgang aan de song naast de zinderende instrumentatie en orgel. ‘3,2,2,3’ is een instrumentale compositie op een oneven oriëntaalse beat en met heerlijk psychedelisch orgel, gitaar en saz. In ‘Gurbet’ brengt Derya een uitmuntende versie van Özdemir Erdoğans vintage song. Gurbet is een Turks woord dat een speciale vorm van heimwee betekent: van op afstand moeten toezien dat de dingen verkeerd lopen in je moederland. Hierin dweept Yildirims stem krachtig en passioneel mee op een trage orgelriedel, begeleid door haar saz. ‘Davet’ is een zelfgeschreven song van hetzelfde sterke kaliber, waarin Yildirim zingend en sprekend waadt door warme Turks-Griekse sferen. Heerlijk debuut. Begin Maart voor het eerst op toernee in onze streken, te zien in Brussel en Amsterdam. De Turkse lente komt vroeg dit jaar.
