Na een vooraankondiging in de vorm van een vroege demo, spaarzame e-mails en een paar jaar wachten, arriveerde ‘Nektyr’ als een compleet, volledig gevormd object bij Kranky. Het label zegt weinig meer van Demen te weten dan haar naam, Irma Orm, en dat ze de Zweedse nationaliteit heeft. De hoesafbeelding is vaag in vorm, focus en betekenis. Demens debuutalbum lijkt een soort artefact uit een parallelle dimensie dat via een portaal in deze wereld is beland. Een parallelle dimensie waarin 4AD nog steeds het label van Ivo Watts is, en This Mortal Coil nooit ophield te bestaan. Galmende dieptes, etherische tonen, dramatische zang. Gewapend met gedempte piano, spaarzame uitgesponnen synths, drummachine, een galm-unit en bovenal haar stem, creëert Orm een eigen, donkere wereld. Hedendaagse artiesten uit de schemergebieden van dreampop, shoegaze en dark wave – denk bijvoorbeeld aan Jefre Cantu-Ledesma en Ensemble Economique – betuigden veelvuldig hun liefde voor Cocteau Twins en aanverwanten, maar leken zich blind te staren op ofwel het dromerige, ofwel het dramatische. Demen houdt die eigenschappen juist mooi in balans, niet in de laatste plaats door zich in te houden. Haar stem, die meer van Lisa Gerrard (Dead Can Dance) heeft dan Liz Fraser, overheerst niet, en er zit veel ruimte in de muziek, waardoor het soms aan de tweede plaat van Michael Gira‘s Skin doet denken (muzikaal althans). Waar This Mortal Coil er een punt van maakte de luisteraar in een warm bad te dompelen, is Demens geluid een stuk killer. Het is alsof de nummers langzaam door de ruimte tuimelen, spaarzaam belicht door het blauwe licht van de sterren. Erg mooie plaat, absolute aanrader voor liefhebbers van het genre.
