De vergeten demotapes die Jane’s Addiction begin jaren 1980 maakte? Had zo gekund. Maar nee, ‘More Than A Facebook Friend’ is toch echt een album van Elias Elgersma die in Ternaard woont, een Fries dorpje aan de Waddenzee. Vanuit daar fabriceerde hij als Yuko Yuko de soundtrack voor het nachtleven in het Los Angeles van zo’n dertig jaar geleden. Dat klinkt als dolgedraaide Amerikaanse new wave: hoekig met ontspoorde drumcomputers, dito synthesizers en die jengelende gitaar die op een flanger is aangesloten. Elgersma klinkt er als een jonge Perry Farrell. Elgersma laat geen mogelijkheid onbenut om zijn muziek te laten klinken als vroeger. Zo gebruikt hij oude taperecorders en synthesizers om tot zijn retro-geluid te komen. Dat versterkt hij nog eens door zijn nummers willekeurig te laten versnellen of vertragen, alsof de tape waarop ze staan even niet lekker loopt. De imperfectie die zo ontstaat sloeg in 2012 al aan toen Yuko Yuko werd opgepikt door Mexicaanse blogs. Nu staat zijn Bandcamp vol met heerlijk nostalgische synthpop die naast humoristisch ook nog eens steengoed is. Ook het Rotterdamse Yokocola grijpt terug op vroeger, maar zoekt het in de meer donkere, psychedelische regionen. Suicide, Lydia Lunch, Spacemen 3, die kant zeg maar. Maar ook Velvet Underground en The Stooges zijn niet ver weg. Als de gitaren overstuurt ronken op de achtergrond zijn de Rotterdams op hun best. En dat gebeurt gelukkig vaak. Het rauwe, ongepolijste geluid van Yokocola is een verademing in een wereld waarin strak geproduceerde indie-bandjes over elkaar heen buitelen, maar ‘the answer to the lame rock culture in the Netherlands’, zoals de band zich graag neerzet, is wat overdreven. Los van dat: ‘Cellarsounds’ is een echte punk-plaat: minimale productie, zang te hard ingemixt, muziek die rammelt aan alle de kanten en gitaren en synths die alle kanten op gaan. Luister naar het prachtige ‘Hey Beautiful’ en je snapt waarom Yokocola het ver gaat schoppen.