Een dubbele ‘oosterse’ oogst. Porest is het project van de Iraaks-Amerikaanse muzikant en onderzoeker Mark Gergis, bekend van de Aziatische retro band Neung Phak en vooral zijn werk bij Sublime Frequencies en zijn eigen Sham Palace label. ‘Modern Journal Of Popular Savagery’ op het Nashazphone label uit Caïro volgt een decennium na zijn album ‘Tourrorists’ en werd opgenomen tussen Vietnam (waar Gergis woont), Syrië, de Verenigde Staten en andere landen. Het album is gevuld met global collage pop, gesproken woord, veldopnames en plunderphonics met een meer dan politieke toets. Deze molotov cocktail komt al vrij snel tot ontvlamming via een paspoortcontrole, decadente popverbasteringen en lawaaipunk. De kenners onder ons herinneren zich dat Gergis ook de ontdekker was van Omar Souleyman en diens westerse carrière lanceerde. Hun wegen zijn al een flink aantal jaar gescheiden door Gergis afkeer van de commercieële hipsterkant van de muziekwereld, hetgeen Souleyman op het pad van Four Tet bracht. In de parodiesong ‘Soapbox Cutter’ zingt hij scherp en ongezouten over Souleymans wereldbeeld op hakkelende dabke beats. ‘A Rosy Bath’ neigt naar de sfeer van Sun City Girls en ‘Terminal Suite’ is doordrenkt van Turkse psychedelische rock. ‘The Field Recording’ is een politieke parodie via de cut-up techniek en de song ‘Au Revoirs Of Blood’ is een politieke herbewerking van een al te herkenbare Spaanse popsong. Porest verknipt de mondiale popcultuur tot een anti-establishmentklank. Het is punk tegen wil en dank met songs die als oorwurmen werken. Het Libanese duo Praed bestaat uit Paed Conca en Raed Yassin en leggen met ‘Fabrication Of Silver Dreams’ hun eerste langspeler af op het Annihaya label uit Beirut. De heren richten zich in hun muziek op de elektronische vermenging van populaire Arabische culturen met jazzimprovisaties, met name de Shaabi-muziek uit Noord Afrika en Egypte en de rituele Mouled-muziek uit Libanon en omstreken. Voor zij die bekend zijn met de stedelijke electro-chaabi uit Egypte van Islam Chipsy & EEK zal het Praed-geluid zeer herkenbaar klinken. Per keyboard, klarinet, versterkte bas en elektronica werken ze zich door vijf opzwepende composities van experimentele aard. ‘The Odyssey Of The Blue Flies’ is de meest uitgesponnen van allemaal. Die telt vijfentwintig hypnotiserende minuten, een ware trip. Titels als ‘Stoned Crocodiles’, ‘Hatem Imam The Love Of The Millions’ en ‘Cut Me In Half’ zijn even sterk als de muzikale inhoud van elke compositie. Dit is kortom totale psychedelische gedrevenheid die er niet om liegt.
