In 2013 schreeuwde het trio Traams de verveling van hun thuisstad Chichester van zich af. Met die verveling is het ondertussen misschien beter geworden. Maar zich inhouden doet de band nog altijd niet. In een razend tempo, hoofd vooruit, duiken ze in de elf songs van deze tweede plaat. De nummers zijn in bakken feedback, ritmische postpunk en vlagen krautrock gedrenkt. Net als op de eersteling kregen ze voor de productie hulp van MJ van Hookworms. Het resultaat is dus een portie lekkere gitaarherrie. En dat is soms gewoon wat we nodig hebben in deze onverkwikkelijke tijden. Iets rustiger klinkt ‘Silver Lining’, een nummer met wel een heerlijk pompende bas van Leigh Padley. Alles komt samen in het, aan vroege Sonic Youth herinnerende, gebalde ‘Gimme Gimme Gimme Gimme (Love)’. Twee minuten samengebalde dissonante gitaren. Voor ze ons met ‘Bite Mark’ finaal tegen het canvas meppen, houden ze het nog even ingetogen, voor hun dan toch, met het korte ‘Car Song’. Zanger Stuart Hopkins en zijn twee kompanen begonnen met de band om hun verveling tegen te gaan. Voorlopig is dat gelukt lijkt ons. Alleszins geen moment van verveling tijdens het luisteren naar deze plaat.
