Wat valt er over Wire nog meer te vertellen dan wat al tot in den treure is gezegd en geschreven? Deze band is een Wegwijzer in alles wat met punk en postpunk te maken heeft. Begonnen in 1976 en samen met onder andere Joy Division en The Fall uitgegroeid tot een Referentie; ook al hebben ze er regelmatig alles aan gedaan om zichzelf vakkundig in de voet te schieten. Paradoxale muzikale koerswijzigingen, hele en halve reünies; plus interne ruzies hebben altijd het verhaal van deze band gekleurd. Zo is stichtend lid Bruce Gilbert er al een tijdje niet meer bij en dat laat zich horen; ook overduidelijk op ‘Mind Hive’. Het dwarse en wringende dat vaak de signatuur droeg van Gilbert is er danig uit; net als de furieuze punk ten tijde van de ‘Read & Burn’ comeback-ep’s bijvoorbeeld. ‘Mind Hive’ neigt voornamelijk naar de meer traditionele (sic) pop/rockkant van Wire –zoals ‘Off The Beach’ laat horen- en doet in die zin sterk denken aan Githead, het ondertussen best lang lopende project dat Colin Newman runt met Robin Rimbaud (Scanner) en twee voormalige leden van Minimal Compact. Maar schijn bedriegt want tekstueel wordt in dat nummer bijvoorbeeld een serieuzere kaart getrokken, namelijk over aanspoelende en stervende vluchtelingen. Wire blijft natuurlijk Wire: hitparade stuff wordt het nóóit. Pulserende synths gaan als vanouds hand in hand met gruizige gitaren, getuige ‘Primed and Ready’ en zo knoopt Wire (opnieuw) aan met hun sound ten tijde van ‘It’s Beginning To And Back Again’. Puntige electro-rock is er dan weer met ‘Cactused’; dat zo op een album van Electronic had gekund. ‘Oklahoma’ is pure branie, ondergedompeld in een bad van dansbare new wave. In ‘Hung’ of ‘Unrepentant’ klinkt Wire dan weer opmerkelijk psychedelisch voor hun doen. Met ‘Unrepentant’ zet Wire zich verrassend genoeg op een stilistische lijn met…oude Pink Floyd. De start-stop-aanpak in ‘Be Like Them’ resulteert in lekker hoekige postpunk. Rustpunten, ten slotte, zijn er met ‘Shadows’ en ‘Humming’. Precies al die invalshoeken samen, geven Wire al ruim vier decennia het predicaat ‘avontuurlijk’ en dat is op album nummer zeventien niet anders.
