De beleefdste postrockband uit Leicester – sinds hun voetbalploeg bovenaan de Premier League Table pronkt, is het voor het eerst cool om toe te geven dat je er vandaan komt – speelde vrijdag hun allerlaatste Belgische show.
We zullen het nooit vergeten: we strompelden net de zaal binnen, toen die bewuste eerste tonen van Co-Conspirators weerklonken op dunk!festival 2010. Wat was dat!? Die spanning. Dat gevoel. Die dynamiek, en die ultieme apotheose. We waren meteen verkocht, en rekenen ons sindsdien tot de vaste schare Belgische Maybeshewill-fans.
En die zijn er in groten getale. Want sindsdien deed de band ons landje ettelijke keren aan: nog twee keer dunk!, Kavka, Den Eglantier, JOC, The Box, Les Ateliers Claus, TRIX, Dour, Indie’D, Pukkelpop, PaCRock, en nu dus de VK*.
Maar binnenkort zetten de heren er definitief een punt achter. Op 15 april 2016 speelt Maybeshewill haar laatste show ooit in Koko te Londen. En als we ze zo bezig hoorden, afgelopen vrijdag, dan stoppen ze misschien wel wijselijk op hun hoogtepunt.
De setlist was een soort van best-of, gepuurd uit vier full lengths met steevast welluidende namen (getuige ‘I Was Here For a Moment, Then I Was Gone’). Klappers als To The Skies from a Hillside, Not for Want of Trying en natuurlijk Co-Conspirators en He Films the Clouds Pt. 2 passeerden allemaal de revue. Wie benieuwd is naar de volledige setlist kan zijn honger stillen met de blauwdruk voor de afscheidstournee (spoiler alert!).
Ons interesseerde vooral de overgave waarmee ze die nummers alweer aan de man brachten. De immense energie die de band vanop het podium afstraalde verspreidde zich al snel doorheen de hele VK*. En eigenlijk doen we de performance oneer aan door ze in woorden proberen te vatten.
Maybeshewill sluit een mooi tijdperk af, op het juiste moment. We zijn benieuwd naar de diverse nieuwe projecten die op til staan. Al ligt de lat hoog. Ach, en wie weet: een reünieconcert op dunk! 2022?