Juju is de nom de plume van Gioele Valenti, die sommigen misschien gaan kennen van The Lay Llamas, de Italiaanse band die vorig jaar nog met nieuw materiaal kwam. Met Juju heeft hij intussen, met een mooie regelmaat van om de twee jaar, drie langspelers uitgebracht waarvan deze de laatste is en net zoals de voorganger op Fuzz Club uitkomt. Dat label begint zowat een keurmerk te worden van psychedelische rock allerhande. De muziek op ‘Maps And Territory’ heeft zeker psychedelische trekjes maar is tegelijkertijd veel meer dan dat. De nummers zijn moeilijk in een hokje te stoppen en dat hebben wij net graag. Anders waren we wel duivenmelker geworden in plaats van muziekrecensent. Op ‘I’m In Trance’ laat hij zich bijstaan door Goatman, en laat nou Goat een referentie zijn die wij al een paar keer op ons kladblad hadden geschreven. Krautrock en tribale ritmes waren andere termen die op dat blad stonden. Ook nog ‘touareg gitaren’. Met dit alles alvast geen allegaartje, maar een heel consistente plaat met trance als rode draad. Op een heel behapbare manier. Het is een kunst. Een kunst die Juju heel goed verstaat. ‘Master And Servants’ opent met die Afrikaans getinte gitaren, die losslaan en tegen hardcore percussie en crunchy elektronica komen te staan. Onze oren waren al direct gespitst. Het is geen zicht, maar het maakt de plaat wel zwanger van verwachting. ‘Motherfucker Core’ is naast de coolste titel ook het prijsbeest op deze plaat: een knoert van een groove verpakt in neo-psychedelica en potente gitaarriffs. En dat slaat absoluut niet als een tang op een varken. De afsluiter ‘Arcontes Take Control’, een samenwerking met Amy Denio, is de perfecte uitwaaier en deed ons dan weer aan Follakzoid in een jazzy mood denken.
