Zo begin je een album: met een nummer dat ‘Inward’ heet en je tien minuten lang naar binnen sleept. Het ijselijke gekrijs van Thou’s frontman is lastig te verstaan, maar hij heeft het regelmatig over ‘descend’, en dat is wat je als luisteraar doet: afdalen in het machtige geluid.

De basis wordt gevormd door doom en sludge metal, maar tot het geluidspalet behoort evengoed noise-rock en postpunk; zelfs een toefje jaren-1970-rock. Sonic Youth en Joy Division zijn eveneens deel van het referentiekader als de geijktere metalcollega’s.

‘Magus’ bevat een aantal langere nummers – zesenhalve minuut is het kortste ‘reguliere nummer’, en vier tracks kruipen richting de tien minuten of overschrijden die vrolijk – en een aantal atmosferische intermezzo’s.

Vijfenzeventig minuten is net te veel, zeker voor het trage beuktempo dat Thou aanhoudt, maar de band houdt het fris met sfeerpassages die even smerig als atmosferisch zijn, en met onverwachte riffwisselingen. ‘Magus’ is een beest van een plaat.