Anachronismen. We komen ze nog tegen in de muziek. Het uit Finland afkomstige Kuolemanlaakso bijvoorbeeld. Omschreven als een death-doom band maken zij op hun derde langspeler M. Laakso – Vol. 1: The Gothic Tapes eigenlijk vooral, zoals de titel al aangeeft, gothic muziek. Zeker, er zitten raakvlakken met bands als Paradise Lost, maar tegelijk klinkt de band erg cheesy op die typisch aandoenlijke manier die veel gothic bands vooral in de jaren 1990 kenmerkt. De muziek is fijn en aanstekelijk, maar tegelijk doen titels als ‘Children of the Night’, ‘Roll the Dice With the Devil’ en ‘The World’s Intolerable Pain’ de wenkbrauwen licht fronsen. Is dit oprecht bedoeld of meer als gimmick? Hoe dan ook, stiekem beklijft de muziek wel degelijk en verlangen we bij het luisteren van deze plaat naar een festival als Summer Darkness. Vernieuwing of bijzonderheden zijn ver te zoeken, maar dat is allicht niet de bedoeling van Kuolemanlaakso. Doom-dansend met de ogen dicht komen we de nacht wel door. We zijn even de Reviewers of the Night.
