Het Finse Dark Buddha Rising heeft zich voor zijn vijfde studioalbum, het eerste op Neurot, ontpopt van een kwintet tot een sextet. Twee leden stapten op, drie nieuwe komen als vervangers. Die uitbreiding en vervangingen zorgen ervoor dat het gezelschap, dat al een niet misse vorm van psychedelische dronedoom op ons losliet in het verleden, het klankenpalet verder kan uitbreiden en verfijnen. Daardoor komt hun overdonderende sound nog beter tot zijn recht. Twee nummers slechts, die elk wel ruim de twintig minuten overschrijden. Verwacht echter geen eentonige drones die eindeloos doorgaan. Integendeel, Dark Buddha Rising gebruikt drones om zijn gitzwarte wereld mee vorm te geven. En die wereld wordt in eerste instantie gedomineerd door logge, donkere psychedelica en doom die zo uit de koker van Swans zou kunnen ontspruiten. ‘Eso’ en ‘Exo’ worden zorgvuldig opgebouwd. Rustig gaat de band zijn gang om zijn ideeën zo optimaal mogelijk in muziek te gieten, die plots een korte ritmische uitbarsting kent en waarin stemmen (van drie zangers, van schreeuw, grunt tot fluisteringen) vooral als een instrument worden gebruikt, eerder dan als middel om levenswijsheden te verkondigen. De sfeer is claustrofobisch, alomvattend, de luisteraar meesleurend in een sfeer van ondoordringbare mist, verstikkend en bedwelmend tegelijk. Ritualistisch en primitief aandoend nemen de twee stukken de luisteraar mee op een psychedelische trip, die uiteindelijk middels een frontaal potje sludge ten einde komt. ‘Inversum’ is daarmee de beste plaat van deze Finnen tot nu toe, eentje die ze niet gemakkelijk zullen weten te overtreffen.
