Phantom Winter zet zijn opmars onverdroten verder. Na de schitterende platen ‘Cvlt’ (2015) en ‘Sundown Pleasures’ (2016) hoeft de band niet meer te worden aangekondigd als verrezen uit de as van Omega Massif.

Phantom Winter heeft elke herinnering aan die band ondertussen volkomen aan gort gespeeld met hun mix van sludge, doom, black- en postmetal. Het lijkt er op dat het kwintet met elk album nog een stukje verder de extremen opzoekt. Van het trage en slepende dat nog kenmerkend was voor het debuut ‘Cvlt’ is ondertussen niet veel meer te merken. Niet dat de groep tussen de verschroeiende passages geen rustiger momenten inbouwt, dat nu ook weer niet. Maar ze brengen geen rust zoals voorheen. Ze verhogen de dreiging alleen maar, duwend tot de volgende uitbarsting, als een Amenra op oorlogspad.

‘Frostcoven’ bijvoorbeeld is een knaller van formaat, die heel dicht bij black metal aanleunt. In ‘The Craft And The Power Of Black Magic Wielding’ mengt loodzware sludge met de black metalzang van Krank, wat de emotionele lading van het album, handelend over het innerlijke monster, depressie, onverschilligheid en woede, nog meer diepgang geeft. Enig minpuntje is misschien dat zes nummers na elkaar, waarin nauwelijks ademruimte tussen de geluidsmuur wordt gelaten, slopend en vermoeiend is voor de luisteraar.

Al is het uiteraard de bedoeling van Phantom Winter om alles en iedereen te slopen, tot er niets meer overblijft dan stilte na de storm.