Warren Jones en Parker Black, twee onafhankelijke artiesten uit Richmond, Virginia, slaan al sinds 2016 de handen in elkaar om de mensheid een geweten te schoppen. Het moederschip heet Prison Religion, waar ze bekendstaan als respectievelijk False Prphet en Poozy, én ze landen binnenkort op Le Guess Who?

De wereld van Prison Religion is er geen voor tere zieltjes. Door middel van overstuurde beats, krijsende raps en industriële, schrapende elektronica wordt een dystopische wereld geschetst. Een profetie gevoed door de politieke situatie in de Verenigde Staten.

Warren Jones is ervan doordrongen. ‘De extreemrechtse, nationalistische kanker is er niet alleen in de Verenigde Staten, maar zaait zich wereldwijd uit. Het is een utopie die ons van binnenuit zal vernietigen. Die alt-rightklootzakken willen ons hun nationalisme opdringen door middel van de ‘angst voor de ander’.

Eartheater was altijd al een grote inspiratiebron voor ons.

Als ik al angst heb gevoeld, is het vooral voor de autoriteiten en de politie. Zelfs als ik – en vele anderen met mij – een agent op de snelweg passeer, begint mijn hart al sneller te slaan. Het is een systematische, emotionele beheersing die het dagelijks leven doordringt. Met onze muziek willen we die ganse alt-rightbeweging een flinke stamp onder hun hol geven.’ Jones vond een kompaan in Parker Black, de beatmaker achter de woorden.

Ruimtestof

Over hoe ze elkaar dan vonden en wat hun beider voorgeschiedenis was, blijft het duo vaag, en dat is dan nog heel eufemistisch uitgedrukt. ‘We hebben elkaar leren kennen in een ander leven, op een verre, gehavende planeet. Het was tijdens een kosmische oorlog tussen drie planetaire soorten. We waren vijanden maar werden verliefd op het slagveld vlak voordat de planeet volledig werd vernietigd door een buitenaards extra-nucleair wapen. We materialiseerden tot ruimtestof die op een asteroïde terechtkwam. Miljarden jaren later materialiseerde dat ruimtestof zich terug tot de menselijke soort die wij nu zijn, toen die asteroïde net tussen het Krijt en het Paleogeen op de aarde insloeg.’

Deze cartooneske schets van hun kennismaking kan onnozel klinken, maar legt een link met hun muziek die ook dat futuristische kenmerk heeft. Daarnaast willen ze hiermee de aandacht volledig op hun project vestigen zonder dat er gekeken wordt hoe en waardoor Prison Religion beïnvloed is. Met een blanco blad beginnen. Zelfs de naam ‘Prison Religion’ hoeft voor hen geen vaststaand gegeven te zijn. Die kan evengoed ‘People’s Religion’ of ‘Prison Relations’ zijn. Ieder cool acroniem met de letters ‘P’ en ‘R’ voldoet.

Rabit

En dat typeert de band, want ook hun muziek kan van overal komen: hiphop, noise, hardcore, techno of industrial. Hun eerste output, geproduceerd aan de keukentafel en in de slaapkamer was nog hiphop die relatief netjes binnen de grenzen van het genre opereerde. Hun beider verontwaardiging, woede én angst gecombineerd met Black, aka Poozy, die verder ging graven in de elektronische subgenres, zorgde voor een geluid dat hun dystopische wereldbeeld perfect vertaalde in een mix van bovengenoemde (sub)genres.

Dat was dan ook het geluid op hun tweede plaat ‘O Fucc Im On The Wrong Planet’, die werd uitgebracht door Halcyon Veil. Zij stelden ook een remixplaat samen van dat album, met remixes van onder andere Rabit, Lee Gamble en Endgame. ‘Wij vonden Rabit (de labelbaas van Halcyon Veil, cva) sowieso al een legende en toen we hem wat beter leerden ‎kennen, bleek hij ook nog eens over veel zaken hetzelfde te denken als wij. Er zijn niet veel motherfuckers rondom ons die hetzelfde denken en doen, dus leek het ons heel logisch om dan samen te klitten. Technisch gezien hebben we zelfs niet bij Halcyon Veil getekend, juist om onze autonomie te behouden, iets wat we heel belangrijk vinden. Maar we beschouwen ze wel als familie.’

Beachhead

Intussen is ook hun nieuwe plaat ‘Beachhead’ uit, waarop weer verder wordt geëxperimenteerd met hun geluid. Er wordt vooral met compressie gewerkt, waardoor je momenten van extreme sonische dichtheid krijgt naast momenten van leegte en stilte. Er zijn voor deze plaat ook artistieke samenwerkingen gesmeed, waarbij naast alweer Rabit, tropical interface, MHYSA, ANITRA en Saw Black vooral de samenwerking met Eartheater opvalt.

‘Eartheater was altijd al een grote inspiratiebron voor ons, dus we wilden haar zeker op deze plaat. Ze had ons al verteld dat ze weer terug wilde naar haar muzikale wortels in de zang en gitaar. Dat staat zowat diametraal tegenover wat men zou verwachten, maar het paste volledig in het thema, het aardse dat ik voor ogen had voor deze plaat en het was voor beiden dan ook de meest logische keuze.’

‘‘Beachhead’ gaat inderdaad over compressie, zowel cultureel als sonisch. We verkennen wat dat kan betekenen voor muziek en compositie; vandaar de momenten van leegte naast extreme dichtheid. Vorm wordt vaak onthuld door herhaalde compressie, totdat de essentie verdwijnt of totdat er een nieuwe muzikale context verschijnt. Die dubbelzinnigheid dient als een thematische basis. Je hebt enerzijds ‘beachhead’ als strategische oorlogsmanoeuvre, waarbij een eerste oorlogscompagnie landt op een vijandig strand en daar een eerste linie opzet om, nadat genoeg manschappen zijn geland, de aanval in te zetten.

Anderzijds staat ‘beachhead’ ook voor de verbrande zwerver. Ze bestaan beide in dezelfde ruimte, die afhankelijk van omgevingsprikkels verandert, context verliest of een andere context krijgt. In dit geval, bij het maken van de plaat, zijn wij, als Prison Religion de stimuli die deze verandering in ons geluid teweegbrengen. Voor mij is de plaat het aardse geluid waar ik naartoe wilde. ‘O Fucc Im On The Wrong Planet’ diende als vertrekpunt. We waren na miljarden jaren in de ruimte op deze planeet terechtgekomen en voelden ons volledig vervreemd van deze plek. Deze plaat is dan een soort thuiskomt, maar wel één waarna we verbluft zijn dat al deze dieren, mensen genaamd, rondom ons om niets aan het vechten zijn.’

Le Guess Who?

Prison Religion schijnt live een hele belevenis te zijn, met een performance die een donkere en pure eruptie is van industriële beats en screamo-rap. Ze willen dan ook niets liever dan optreden om hun toch wel politieke boodschap zo veel en ver mogelijk te verspreiden. Wie dit eens wil meemaken kan op 10 november terecht op het komende Le Guess Who?-festival in Utrecht.

Dit artikel verscheen eerder in GC #153.

Discografie