Bij ‘Cinema Perdu’ moet ik altijd denken aan de serie bij de VPRO, waarvoor Peter Delpeut prachtige filmfragmenten van de hele vroege cinemageschiedenis uit het archief van het Nederlands Filmmuseum trok. Maar nee, op muzikaal vlak betreft het juist ‘soundtracks zonder films’, zoals Martijn Pieck zegt. Cinéma Perdu is de naam waaronder Martijn Pieck die ‘soundtracks’ presenteert en onderhavige is inmiddels al weer zijn negende. Pieck gaat graag uit van veldopnamen en ‘gevonden geluiden’ om die, al dan niet bewerkt, samen met elektronica, tot sfeerstukken te smeden die een bepaalde plek oproepen. Bij ‘Interventions In A Landscape’ zijn dat vier Nederlandse kustlocaties, waar de mens duidelijk zijn sporen heeft achtergelaten. Vandaar de titel, maar het aardige is dat die ook in zekere zin opgaat voor Piecks werkwijze. Het openingsnummer ‘Leihoek’ begint met stevig geruis, dat mogelijk gebaseerd is op field recordings maar zich niet eenduidig laat herleiden; de zware ruis wordt langzaam overgenomen door drones, die traag ten opzichte van elkaar bewegen. Er volgen meer wisselingen tussen elektronisch en semi-abstract, resulterend in een bijna twaalf minuten uitstrekkend en afwisselend landschap, maar wat zijn de field recordings en wat is interventie van Pieck? Ook ‘Cornwerd’ begint met een geruis, dat misschien wel de zee zou kunnen zijn’ waaruit zich drones ontwikkelen. De sfeer is zo sterk dat je bij vage, losse geluiden, toch beelden hebt: storm, meeuwen, klapperende doeken – al hoor je ze niet. De orgelachtige drones vibreren heftig en dreigen. De algehele sfeer van het album is dreigend en donker, industrieel vooral in ‘Ijmuiden’ en ‘Hoek Van Holland’. Een knap gecomponeerd album, consistent in sfeer en aanpak en tegelijk afwisselend in uitwerking en detail.
