Waar ze in Noorwegen al die getalenteerde muzikanten vandaan plukken, mag gerust een raadsel heten. Het label Rune Grammofon grossiert – in eendrachtige samenwerking met een paar fondsen – in releases waar jazz, rock en improvisatie de boventonen voeren.

Vaak met een overlap van min of meer dezelfde muzikanten, maar dus ook met nieuwkomers – en allemaal spelend op redelijk tot hoog niveau. Missers zijn er haast niet.

Elephant9 is een trio dat al wat langer meegaat, en een fabelachtig knappe mix van progrock en fusionjazz maakt. Een beetje sprookjesachtig, de jaren 1970 in de herhaling, retestrak, op olympische hoogte – en met veel goed en gedoseerd gevoel voor drama en passie. Bas, drums en een waaier aan toetsinstrumenten zoals Hammond, Rhodes, mellotron en Minimoog, meer is blijkbaar niet nodig om een hoogwaardig album te maken.

Dat zou toch moeten opvallen en dat doet het ook, tot in Rolling Stone en Gonzo (circus) aan toe. Magisch!