Het Zweedse Goat houdt het graag een beetje mysterieus. Komend najaar zijn er twee rituelen, zoals hun schaarse optredens worden genoemd, gepland in de Lage Landen. Daar kun je je onderdompelen in hun mix van Afrobeat, funk, psychedelica en krautrock.

Twee jaar geleden verscheen hun eerste album World Music op het Britse Rocket Recordings. Rond de band werd toen een web van mysterie geweven. Veel informatie was en is er niet te vinden over de band. Volgens de zelf geconstrueerde mythe zijn ze afkomstig uit Korpilombolo, een godvergeten plek in het noorden van Zweden. Een dorp dat amper 550 inwoners telt. De plek zou volgens de legende eeuwenlang de thuishaven zijn geweest van voodoo-achtige rituelen. Iets wat door christenen abrupt werd gestopt toen ze een groot deel van de bevolking veroordeelden voor hekserij. Dit zou hebben geleid tot een vloek op het dorp. Allemaal volgens de mystieke wereld die Goat construeert rond deze plaat. Of het waar is? Moeilijk te achterhalen, want de band hult zich in mysteries. Op het podium verstoppen de bandleden zich achter maskers en de namen van de bandleden zijn ook niet bekend. Op n na. Of het Christian Johansson was die onze e-mail heeft beantwoord kunnen we niet met zekerheid zeggen, want hij werd ondertekend met Goat Diddy.

Secundaire zaken

Veel interviews met de band zijn er niet te vinden. Het is niet echt zo dat we weinig interviews doen. Maar, en dat is misschien de reden waarom mensen dat denken, we doen enkel interviews per e-mail. Andere interviews weigeren we consequent. Maar vragen die we per e-mail krijgen, zoals deze, beantwoorden we graag. Een verdere speurtocht op het internet zorgt ervoor dat het mysterie rond de band intact blijft. De informatie die over de band is te vinden, is vaak zo vaag dat waarheid en mythe door elkaar beginnen te lopen. Het is niet iets dat we vooraf zo hadden gepland. Alleen hebben we, in tegenstelling tot de meeste andere bands, niet de behoefte om onszelf in de kijker te plaatsen op alle mogelijke manieren. Zoals gezegd doen we enkel e-mailinterviews en daarin spreken we zo weinig mogelijk over ons privleven. Onze website is niet door onszelf opgezet en we blijven ver weg van zaken als Twitter of Facebook. We zijn simpelweg niet genteresseerd om onze tijd in dat soort secundaire zaken te steken. Enkel de muziek telt.

Voodooconnectie

De ondertussen zevenkoppige band ontstond in het dorpje Korpilombolo, in het noorden van Zweden. De drie kernleden van de band komen daarvandaan. Ondertussen zijn ze allemaal verhuisd naar de tweede grootste stad van het land, Gteborg. Daar blijven ze echter ook trouw aan de muziek die ze kennen vanuit hun jeugd. Goat is voor ons een soort eeuwige kracht. Alle muziek die we maken en nog zullen maken, vertrekt vanuit dezelfde instelling. De muzikale invloeden van de band zijn zeer uiteenlopend. Hun album World Music opende met voodoofunk maar roept ook herinneringen op aan de krautrock van Can of Neu!. Hun muzikale wereld, zowel live als op plaat, staat bol van psychedelische far-out jams overgoten met creoolse en Afrikaanse gezangen. Onze nummers ontstaan meestal vanuit jams in het repetitiehok. Voor mij is het belangrijk dat we de dingen eigenlijk zo simpel mogelijk houden. Het is maar muziek, niets meer, niets minder. Weet je, het is ook voor ons soms moeilijk om onze muziek te omschrijven. De term die voor mij het dichtst in de buurt komt is gewoon World Music, zoals de titel van onze eerste plaat.
In de bio bij dat eerste album werd ook verwezen naar hoe de band de lokale voodoo-achtige rituelen van Korpilombolo verwerkte in haar muziek. Natuurlijk zat er een grond van waarheid in die bio. Maar we hebben wel spijt dat we de voodooconnectie hebben gemaakt. (lacht) Er is zo veel focus op komen te liggen in de omschrijving van de band. Natuurlijk is dat onze eigen schuld, maar toch. Onze spirituele beleving gaat veel verder dan enkel die voodoo. Voor ons is het belangrijk om open te staan voor alle vormen van goedheid in de vorm van spiritualiteit en filosofie. In onze belevingswereld is goat al eeuwen aanwezig.
Die lange aanwezigheid van hun spirituele wereldbeeld vertaalt zich ook in het geloof dat deze band slechts de nieuwste incarnatie is van hun gecreerde wereldbeeld dat ze dus omschrijven als goat. Voor ons is dat zeer belangrijk, we bouwen verder op de traditie die we kennen van toen we opgroeiden. In ons dorpje hoorde ik de volwassenen een raar soort rituele muziek maken die me fascineerde. Een vorige incarnatie van Goat was actief in het begin van de jaren 1970. Er was toen een soort progrockbeweging in Zweden. Er zijn wel opnames van die incarnatie, maar die zullen nooit beschikbaar worden. Die muziek klonk zeer puur, zeer ritualistisch. Een beetje als een mix tussen The Beach Boys en Harvester. Die laatste band was trouwens n van de voorlopers van de Zweedse progrock uit de jaren 1970 en veranderde later haar naam naar Trd, Grs och Stenar.

Rituelen

Afgelopen jaar bracht de groep het live-album Live Ballroom Ritual uit, dat werd opgenomen in de Londense Camdens Electric Ballroom. Geen toeval trouwens dat het album die titel kreeg, al hun optredens worden namelijk aangekondigd als Rituals. Zelf noemden we onze shows geen Rituals, dat is een uitvinding van het label, Rocket Recordings. Dat wil echter niet zeggen dat ik niet houd van die omschrijving. Uiteindelijk is een goed optreden wel een soort ritueel. De sfeer op een goed optreden kan wel dat gevoel opwekken. En het is fijn om op onze optredens nieuwe interpretaties van de nummers te spelen.
Hoewel ze een uitzonderlijk goede livereputatie hebben met legendarische optredens op festivals als Glastonbury, Roadburn en Primavera Sound, treden ze niet zo vaak op. Voordat we ja zeggen op een optreden moet alles enigszins kloppen. We moeten er zelf zin in hebben en we moeten tijd hebben. We zullen nooit een hard tourende band worden. De optredens moeten passen in het schema van ons dagelijkse leven. Zo kan het gebeuren dat we beslissen om een optreden niet te doen omdat n van de leden een familievakantie heeft gepland.
Het bezwerende karakter van hun liveshows wordt versterkt door de maskers en kostuums die de band draagt op het podium. Denk aan een uit goud opgetrokken djembspeler, toeareggewaden en andere bijzondere attributen. Outfits die ook doen denken aan die van Sun Ra Arkestra. De maskers die we gebruiken dienen om persoonlijk contact tegen te gaan. We willen op die manier tot n geheel samensmelten. Dus ja, op zich betekenen de persoonlijkheden absoluut niets in de band. Er is geen relatie tussen de outfits en de instrumenten of zo. We willen gewoon die eenheid verkrijgen. Uiteindelijk telt voor ons slechts n ding. Het enige waardevolle is muziek en expressie.

Natuurlijke evolutie

Ondertussen is het wachten op nieuw werk van de band. Sinds het verschijnen van World Music verschenen er dus wel de liveplaat en een remixalbum, met enkel remixes van het nummer Run To Your Mama. Dat was eigenlijk stom, we waren de mastertapes van het album verloren. Enkel Run To Your Mama hadden we nog. Dus toen Rocket Recordings ons vroeg konden we enkel die aanleveren. We konden moeilijk alle nummers opnieuw opnemen. Ondertussen hebben we die mastertapes teruggevonden en ik denk dat er binnenkort nog wel een album verschijnt met remixes van andere nummers. We hebben ook net de opnames van een nieuw album afgewerkt en de labels waarmee we samenwerken (Rocket Recordings in Europa en Sub Pop in de Verenigde Staten, mt) moeten nu beslissen wanneer dat uitkomt. Ik ben alleszins tevreden over de opnames. Die hebben we aangepakt zoals de vorige keer. We hebben er niet te veel over nagedacht, maar het resultaat klinkt als een natuurlijke evolutie van de band. We kijken er ook vooral naar uit om die nummers live te spelen.

Dit artikel verscheen eerder in GC #122.

Discografie