Bingo Trappers zijn al bezig van 1995, vanuit Amsterdam, maar gaven radiostilte de laatste vijf jaar. Nu zijn ze terug met deze plaat uitgebracht op het Belgische Morc Records. Hun geluid is ontegensprekelijk ingebed in de 1960 sunshine pop. Heerlijke melodieën, gegoten in een uitgekiende songschrijversmal, met hier en daar wat licht psychedelische invloeden, een snuif country en een okselfris geluid. De opener ‘All The Plain Songs’ onderstreept dat al direct en is de laatste twee weken zelfs met een deurwaarder niet meer uit ons hoofd te krijgen. De zang van Waldemar Noë heeft daar meer dan zijn deel in. Zijn teksten zijn verhalend, in de country traditie, en vragen ongegeneerd jouw aandacht. Samen met zijn authentiek gitaargeluid, heel dikwijls uit zijn slide gitaar genepen. Wim Elzinga vindt hem daarbij blindelings met spaarzaam maar perfect geplaatst drumwerk. Ook garage pop is een invloed, ingehouden en lo-fi, zoals in ‘Down The Road’. Laten we maar Simon Joyner parafraseren, iemand die we hoog hebben zitten en wij konden het zelf niet beter zeggen, daarmee: “I heard something simultaneously new and old, something familiar but chewed up and put back together wrong. Whatever it was, it was some infectious stuff. I turned it up and jumped around on the couch since no one else was around. Druggy pop songs, harmonies, riffs, choruses and bridges, plus Dylan and Young as gurus meant harmonicas and pedal steel! These guys were some kind of relaxed and knew the gravel backroads into the late 60’s and early 70’s country-damaged songbook by heart.” Voilà. Ook het artwork verdiend je volle aandacht, met zijn gezeefdrukte hoes. Nog op Morc Records, het blij weerzien met Edgar Wappenhalter, ofte Steve Marreyt, een ondergrond-icoon als we spreken over Belgische psychedelische dronefolk (zie maar zijn input bij releases van Annelies Monseré, Luster of Silvester Anfang). Op deze titelloze lp gebruikt Marreyt de volledige A-kant als muzikale in memoriam voor zijn overleden vriend en kunstenaar Herman Bisschop. Een lamentatio volledig opgebouwd uit stemsamples (denken wij toch). Het is een diepe klaagzang door donkere nevels, iets uitklarend naar het einde toe. De weemoed is haast tastbaar. De twee stukken op de B-kant zijn ook volledig uit samples opgebouwd. Laag op laag, opwerkend naar een betrekkelijk rechtlijnige structuur. Of toch rechtlijniger dan we van hem gewend zijn. Gelimiteerd op honderd vijftig exemplaren. Snel zijn dus.
