Vorig jaar bracht het Zweedse kwartet Ett Dödens Maskineri de ep ‘Sveriges Humanitära Ruiner’ uit. Het was de voorbode voor het heftig potje crustpunk met een snuif death metal en anarchopunk zoals te horen is op ‘Det Svenska Hatet’ (De Zweedse Haat). De band heeft het gehad met ongelijkheid, racisme, armoede, polarisatie en discriminatie en gaat er daarom volop tegenaan. De teksten zijn allen in het Zweeds en de band verwijst qua invloeden ook alleen naar Zweedse bands. Skitsystem, Disfear, Totalitär en Asta Kask dienen als inspiratiebron voor de twaalf nummers die wild om zich heen schoppen. Weg met de racistische retoriek en de naar fascisme neigende overheid van Zweden die alsmaar rechtser wordt: dat is de insteek van Ett Dödens Maskineri. Schop die Zweed een geweten getoonzet in een stevig tempo waarin de razernij en de woede van de bandleden duidelijk naar voren komt. Woede over de huidige pandemie ook, die het onrechtvaardigheidsgevoel bij deze band nog meer passie en vuur geeft. ‘Arbete Ger Frihet’ of ‘Stad I Ljus’ zijn slechts twee voorbeelden van de titels en de bijhorende razernij. Even afkoelen zit er niet in. Rood van woede en haat stampen ze door het album, tot ze er bijna bij neervallen. En dat zonder klop van de flikken.