Uit de archieven van de Groupe de Recherches Musicales (GRM) heeft Editions Mego weer een prachtplaat getrokken. Ditmaal De Natura Sonorum van Bernard Parmegiani. Het werk is opgedeeld in twee series van elk zes stukken. De eerste serie is vooral gericht op elektronische en instrumentale geluiden, de tweede op concrete en elektronische geluidsbronnen. Concrete wil zeggen dat de geluiden acousmatisch zijn, dat de visuele bron van het geluid is gescheiden. In principe zijn alle geluiden die uit je platen- of cd-speler komen dat. Maar voor GRM oprichter Pierre Schaeffer duidt de term op een waardering voor geluid als geluid. Als luisteraar moet je je niet zozeer richten op de klank die verwijst naar zijn bron, maar naar de kwaliteit van de klank op zichzelf. Mocht een luisteraar die waardering niet op kunnen brengen, dan is De Natura Sonorum het vertrekpunt bij uitstek. Parmegiani stelt in elk van de twaalf stukken een nieuwe klankwereld ten toon. Hij legt gruizige velden neer, maakt zeer subtiele metamorfosen van een enkele klank of trekt zuilen van geluid op uit het niets. Op het ene moment klinkt er een ritmisch vlak van waterdruppels, terwijl denderende geluidsgolven daar op het andere moment oorverdovend tegen in beuken. Parmegianis De Natura Sonorum is een surrealistische wereld waar je als luisteraar in wordt ondergedompeld. Een absolute aanrader!
