Eigenlijk is er geen beginnen aan. De twee meest recente uitgaven van de Australische componist en pianist Anthony Pateras op zijn Immediata label omvatten zeven cd’s die, net als de vorige albums, een beeld geven van de reikwijdte van zijn muziek. Die strekt zich uit van improvisatie op de dubbelaar ‘Bern Melbourne Milan’ tot composities (al dan niet met gebruik van elektronica) op ‘Collected Works Vol. II’ uit de periode van 2005 tot 2018. Pateras begon de Immediata serie met een vijfdelige set van verzamelde werken. De laatste set, nummer 15 in de reeks, is ook de afsluiting. Om de muziek van deze laatste twee uitgaven integraal te beluisteren moet je een hele werkdag uittrekken, met tijd voor een pauze van een half uur. Maar ook als je hier en daar een hapje neemt, even snuift aan dit materiaal, raak je onder de indruk van de diversiteit en de verbeeldingskracht van deze Australiër, en van de tomeloze energie waarmee hij te werk gaat. Of het nu de vrije improvisaties zijn met drummer Sean Baxter en gitarist David Brown, stukken die hij schreef voor de combinatie van solisten en elektronica, groepsimprovisaties met grotere ensembles, of een compositie van een kwartier vol wringende, bevende samenklanken voor drie slagwerkers die vibrafoons en crotales (metalen schijfjes die akelig schel kunnen piepen als ze met een strijkstok bewerkt worden) die hij heel toepasselijk ‘All Of Your Nightmares At Once’ genoemd heeft -steeds weer sta je versteld van de visie waarmee Pateras muziek en geluid benadert. Hij vindt het geen probleem om de luisteraar omver te blazen, maar in ‘Artifacts Of Translation’, een improvisatie van bijna een half uur voor zevenentwintig musici, weet hij het ensemble te verleiden tot een subtiele totaalklank, waarin deelnemers even aan de oppervlakte komen en vervolgens weer onderduiken. In zijn statige bewegingen doet het samenspel denken aan een voorwereldlijke walvis van ongekende afmetingen. ‘Fragments, Splinters & Shards’, uitgevoerd door het ensemble Twitch (stuiptrekking), doet de naam van het ensemble en de titel eer aan. Het is een verbazingwekkend vlooiencircus, dat de serie met opgewekte, onvoorspelbare huppelsprongen mag afsluiten.
