ADMX-71 is een van de vele aliassen van de Amerikaanse technoveteraan Adam Mitchell, waarvan het bekendste ongetwijfeld Adam X is. ‘Coherent Abstractions’ is pas zijn derde langspeler als ADMX-71, maar Mitchell draait al meerdere decennia mee, hem moet je de kneepjes van het vak niet meer leren. Op ‘Coherent Abstractions’ serveert hij geen lichtvoetige, dansbare techno, en al zeker geen minimal, waarover hij zich in een recent interview met Red Bull Music Academy nog laatdunkend uitliet: “Ik was geschrokken dat die muziek bijna tien jaar lang meeging”. ADMX-71 zoekt liever het experiment op. Hij haalt het tempo naar omlaag, speelt met structuren en doorspekt de solide, dreigende nummers met zijn kenmerkende massieve EDM-klanken. Mitchell liet zich inspireren door het verleden, zo keert hij op ‘Phenomenalist’ terug naar het ruimtelijke van Kraftwerk. De nummers zijn knap opgebouwd, zitten vol spanning en op twee ervan wordt gezongen: in ‘Nearing Obliteration’ zit een parlando van Mitchell zelf verwerkt, en voor ‘Bound & Broken’ haalde hij zijn vriendin Janina voor de microfoon. ‘Coherent Abstractions’ past perfect bij L.I.E.S., het label van Ron Morelli dat zich geen duidelijk etiket laat opplakken en al eens dweept met een duidelijke jaren 1980 esthetica. Ook de titel van dit album is goed gekozen, zo vormt ‘Coherent Abstractions’ een mooi geheel waarop ADMX-71 abstractie maakt van tijd en ruimte. Puur vakmanschap.
