Vondelpark - Seabed

Er is de voorbije twee jaar niet meer uitgekeken naar een plaat dan naar het debuut van Vondelpark. De Londense band mocht, na James Blake, de roest van het onder een UK Bass kreunende R&S Records afschuren. Met een stalen borstel plaveide het trio de metalen trap en bestegen meteen alle treden met de ep ‘Sauna’. Ongeduldige fans riepen meteen om een plaat, anderen wachtten rustig op een volgende ep. Tot de bands van het jaar moesten worden voorspeld en Vondelpark op de lijstjes voor 2011 verscheen. En 2012. En nu ook 2013? Stilte voor de storm dus. Intussen was de onregelmatigheid waarmee een single verscheen net genoeg om de platenspeler eeuwig draaiende te houden. Her en der volgden liveshows en het contrast tussen live en plaat was groot. Het verschil tussen het oudje ‘California Analog Dream’ toen en nu is nog groter. Het toont de vooruitgang van de band, de groei die ze nodig hadden om met ‘Seabed’ een plaat te maken die wel eens in de Britse rockgeschiedenis een eigen hoofdstuk zou kunnen krijgen. De titel is nog niet ingevuld. Feit is dat Vondelpark een uitermate Brits en melancholisch geluid brengt dat lichtjes hengelt naar het nieuwe werk van James Blake en Darkstar. De gitaren verdwalen in een dromerige mist, de melodieën ademen pure romantiek en de grooves hangen losjes aan de oudere R&B-invloeden weggeplukt uit de platen van Barry White, Arthur Russell en Herbie Hancock. Het is een onbekend muzikaal pad voor de meeste twintigers, maar Vondelpark heeft de route ontdekt en ze eigen gemaakt. ‘Seabed’ is puur verdwalen. Het is introvert, maar bomvol emoties en expressie. Het is indrukwekkend, simpel en ronduit briljant.

www.vondelparkmusic.com