We hebben dit keer een zeer rootsy editie van Gonzo (circus). Niet genregewijs, want de muziek gaat naar goede gewoonte weer alle kanten op – van de noiserock van USA Nails tot de geluidskunstenares en danseres Bianca Scout. Wel in de zin dat veel artiesten die in deze editie aan bod komen, diep geworteld zijn in een duidelijke basis, of zich daar juist van willen losmaken. Opvallend veel geïnterviewden zijn bezig met hun wortels, of ze er zich nu aan vastklampen, of zichzelf juist uit de grond willen trekken om nieuwe oorden op te zoeken. Maar altijd zijn er grijswaarden.
Zo grijpen Ibelisse Guardia Ferragutti en Frank Rosaly die ondertussen alweer een poos geland zijn in Amsterdam, in hun muziek terug naar hun roots die in Bolivia, Brazilië, Amerika en Puerto Rico liggen, in het volle besef dat ook zij, met hun gemengde afkomst daar zorgvuldig mee dienen om te gaan. LAIR vertelt dan weer met zelfgemaakte instrumenten, van klei van eigen bodem, de verhalen uit hun woonplaats op Java. Tegelijkertijd geven ze verse lucht aan hun van thuis uit meegekregen muziek, door die aan nieuwe geluiden bloot te stellen.
Het label Príncipe Discos stelt zich als doel om Afro-Portugese artiesten uit de buitenwijken van Lissabon voor het voetlicht te brengen, als moderne geschiedschrijvers. Of wat te denken van de keramische sculpturen van Tramaine de Senna, die lijken terug te grijpen op de vazen en urnen van de oude Grieken.
Anderen onttrekken zich juist aan hun wortels. Kim Gordon ontdoet zich bijvoorbeeld van haar Sonic-Youth-noise-achtergrond en maakt een heuse trap-plaat en gaat dus met andermans roots aan de slag. Les Savy Fav-frontman Tim Harrington houdt het dan weer dichter bij huis, stopte even met de band en haalde veel inspiratie op bij de school van zijn kinderen. Cultuursocioloog Siri Beerends wordt dan weer door fotograaf Michel Mees met behulp van AI zelfs losgetrokken van haar eigen zelfbeeld!
De Gonzo (circus)-redactie zelf ging wel terug naar haar wortels, waar de liefde voor muziek voor velen begon: de festivalweide. We trokken met z’n allen de agenda’s om onze mooiste pareltjes te delen waar je ons deze zomer/nazomer/herfst/begin winter kan vinden.
De allerdiepste Gonzo (circus)-roots liggen in het Belgisch Limburg van de vroegste jaren 1990. Daar was toen allesbehalve sprake van internet – onze voorvaderen wilden vooral een mooi magazine maken. Dat zal wel altijd onze basis blijven, maar die website, die moesten we ondertussen wel écht eindelijk eens een schop richting de eenentwintigste eeuw geven. Dat ging natuurlijk met de nodige bugs gepaard – als digitale wortels te lang in de buitenlucht blijven liggen, komt daar blijkbaar ongedierte op af. Hopelijk heeft die website zich ondertussen wel goed in de grond genesteld en kunnen we jullie binnenkort ook online weer vermaken met (live)recensies, blogposts en nieuwtjes.
Wortels zijn één ding, maar steunpilaren zijn ook iets. Zo’n steunpilaar verliest Gonzo (circus) binnenkort. Onze zakelijk leider Claïs Lemmens, die de afgelopen jaren zorgde voor stevige en nodige ondersteuning, waar de ondergrond van het culturele landschap dat soms niet deed, gaat ons verlaten. Ze heeft een nieuw oord gevonden bij atelierbeheerder en kunstenaarsresidentie MORPHO in Antwerpen, als algemeen directeur. Verderop in dit blad vind je de vacature voor de functie van zakelijk leider. Hierbij wil ik Claïs heel veel succes wensen in haar nieuwe functie en enorm bedanken voor haar inzet, haar geduld (wanneer het bijvoorbeeld mis ging met de Mind The Gap-codes en zij alle mails kreeg), haar kunde en aanstekelijke positiviteit. Zonder haar hadden we een aantal dossiers niet zo mooi kunnen afsluiten. Zoals die website. Of dit editoriaal. Bedankt Claïs!
Veel luister- en leesplezier.
Tijs Heesterbeek
Hoofdredacteur
