Knetterende statische elektriciteitskabels openen Gone Now waarna de blinkende slijpschijven van Brannon Hungness zijn synthesizer en computer zich met veel precisiewerk doorheen de tanden van Oliveiri boren. In een kleine veertig minuten creëert het duo boeiende stukken op het scherp van de snee die flirten met elementen uit noise en improv en zich bij momenten ophouden in science-fiction space weirdness. Monteiros Z=78 (pt:195.09) ligt wat in het verlengde van Oliveiri en Figure, hoewel zijn lange geïmproviseerde computertrack heel wat smeriger en soms misschien zelfs minimaler klinkt. Veel ruis die uit elkaar gereten wordt door abrupte hardere noispassages overheen een drone die continu aan- en afzwelt in verschillende gedaantes. Nog harsher en grimmiger wordt hij bij Mutant Apes Light Out Means Silence. De hoes van Zeloot, een man getooid met muilkorf, geeft een idee van wat je hier kan verwachten: harde noise op gepaste tijdstippen doorboort met piepende feedback over een dronken ondergrond van wasted effectenpedalen. In dezelfde sfeer, maar misschien meer straigt dan Mutant Ape zit Nkondi. Op deze 3 brengt de man door Massonna beïnvloedde noise die lekker wegbeukt in een infernaal orgie van geluidstornadoes. U zei?
