Ook op de derde en laatste avond van het Patterns + Pleasure festival was er genoeg te genieten: van boogie-woogie tot metal en van Scratch DJ tot jongleurs.
Artistiek STEIM-directeur Takuro Mizuta Lippit opende de avond door direct na zijn inspirerend welkomstwoord achter de draaitafel te kruipen als zijn alias DJ Sniff. Met één draaitafel en een sampler gaf hij een fraai demonstratie 21ste eeuws turntablelism. De Amerikaanse éénmansband Moldover maakt muziek met hulp van een controller die eruit ziet als een mengpaneeltje met een aantal grote ronde knoppen. Hij noemt dit instrument Mojo. Hiernaast speelt hij gitaar.
Uit Mojo komen de beats en scratchgeluiden en met de gitaar acteert hij alsof hij in een metalband speelt. Hij doet vijf songs waarvan de laatste een echte hardrock uitsmijter is.Na de pauze is het tijd voor één van de meest opmerkelijke performances van heel het festival; een viertal jongleurs genaamd Gandini Juggling. De vier Britten jongleren met ballen waarin kleine synthesizers zitten.
Een jaar of twee geleden werd STEIM benaderd door de Amerikaanse minimal componist Tom Johnson met een verzoek voor muzikale jongleurballen. Het kostte STEIM veel hoofdbrekens en anderhalf jaar om deze ballen samen met de componist en de jongleurs te ontwikkelen. Vanavond was de wereldpremiere van de twee door Tom Johnson geschreven stukken: ‘Three Notes For Three Jugglers’ en ‘Five Ball Canon’. Vooral het laatste stuk oogde veel bewondering. Twee jongleurs spelen elkaar zes bleepende ballen toe die, terwijl deze door de lucht zweven, een intrigerende minimal compositie vormen. Dat Philip Glass hier nooit op is gekomen. Gemeten aan het applaus was dit ongetwijfeld de meest succesvolle act van het festival. Afsluiter van de avond was de excentriek Japanse noisepianist Takuma Watanabe. Hij werd begeleid door de energiek drummer Tatsuhisa Yamamoto. Hun noisy improvisaties werden meestal opgebouwd vanuit een blues of boogie-woogie thema dat Watanabe speelde. Op een gegeven moment werd Sonic Youth qua gitaarnoise van de troon gestoten door de kleine gitariste Momo Yoshida (uit de noiserockband Tadzio). Helaas speelde zij maar een nummer mee.
Met deze tonic boom sloot een festival af met zeer verrassende instrumenten en performances en is het wederom duidelijk geworden wat voor een belangrijke positie STEIM inneemt binnen de vooruitstrevende muziek.