Diversiteit troef bij deze nieuwe lichting Mind The Gap-tracks, die duchtig en gretig buiten de lijntjes kleuren. Dansbaar en brutaal staan lijnrecht tegenover ambient en experiment. Instrumenten en klanken worden minutieus herwerkt en aanstekelijke ritmes maken dit bonte gezelschap verslavend.
1. LAIR
Tatalu
Ngélar
Guruguru Brain
‘Ngélar’, het tweede album van dit Indonesische zestal, is stevig gevuld met broeierige tropische psychedelica. Het is een zelfverzekerd folkfunk-geluid dat laveert tussen extatisch en ingetogen. Openingstrack ‘Tatalu’ sluist je meteen de wonderlijke wereld van LAIR in en brengt je voor je het beseft naar West-Java.
Lees hier het Gonzo (circus)-interview met LAIR.
2. Lucie Antunes
Luchadora feat. Baby Volcano
Amazing Carnaval
InFiné
Op ‘Amazing Carnaval’ herinterpreteert drummer Lucie Antunes haar album ‘Carnaval’ uit 2023, daarin bijgestaan door tal van gastmuzikanten. Op het stuiterende ‘Luchadora’ (gemixt door AMMAR 808) brengt de Zwitsers-Guatemalaanse Baby Volcano, geruggensteund door stevige modulaire synths, van vocalen voorziene clubmuziek aan een dusdanig opjuttend tempo dat je al snel wordt meegezogen in de adrenaline die een luchador(a) (Mexicaanse worstelaar) moet ervaren vlak voor het gevecht.
3. bela
죽음이 두려울 때까지
Noise And Cries 굉음과 울음
Subtext / Unsound
Eerder werk van bela was met hun nerveuze melodieën en zwaar gestamp al zenuwslopend, maar op ‘Noise And Cries’ wordt daar nog een schepje bovenop gedaan. Dat zit ‘m voornamelijk in de vocalen, het is de eerste keer dat we bela horen zingen. Nou ja, zingen: het gaat eerder om een vilein gegorgel, gerochel en gegrom. Met het nieuwe album richt bela zich op het thema van de dood, en niet verwonderlijk wordt die dood op dit album geenszins als verlosser geïnterpreteerd. Muziek waarvan je op een intrigerende manier buikpijn krijgt. Ook opvallend: het is het album waarmee Subtext hun twintigjarig bestaan viert, wat ons, kermend en met onze laatste adem, nog nét ‘lang leve Subtext!’ doet fluisteren.
4. Noémi Büchi
Window Display of the Year
Does It Still Matter
-OUS
Te midden van het overrompelende en snerpende tumult van ‘Window Display Of The Year’, wordt het hoofdmotief door een vrij opvallend instrument ingevuld: de klavecimbel. We hadden niet gedacht dat instrument ooit nog eens zo episch en euforisch te horen als op Noémi Büchi’s nieuwe track. De Zwitserse weet het statige instrument naadloos in te bedden in maximale elektronica. Een interessant album dat zich afspeelt tussen heden en verleden en in de synthese daarvan tijdloosheid vindt.
5. New Corroded
Gushing
Pass Lightly
Vast Habitat
Oorverwennerij. Twee klankmeesters, Guy Brewer en Daniel Lea, bundelen hun kennis en krachten als New Corroded en debuteren met ‘Pass Lightly’. Voor de liefhebbers van onderhuidse en subtiele, op de technoleest geschoeide, elektronica is deze worp een auditief festijn. Het duo brengt een uitgekiend samenspel van abstracte geluidscollages waarbij ritmes voornamelijk gesuggereerd worden. Behalve op het gretig kloppende ‘Gushing’, dat de aanhoudende en bedwelmende spanning even uit het album haalt.
6. USA Nails
Networking Opportunity
Feel Worse
One Little Independent
Het Londense viertal USA Nails brengt superstrakke post-hardcore-gitaar-noise-punk die spuwt en duwt. Het soort gitaarspel dus waar serieus wat vingernagels op stuk gaan. Tekstueel steekt USA Nails de middelvinger op naar het hedendaagse Britse autoritarisme en het verdovende consumentisme. Ze ballen de vuist en brengen een ijzersterke politieke boodschap. Een die je van de muren moet schrapen weliswaar, want er wordt stevig gescandeerd. Op ‘Networking Opportunity’ wordt alles dan ook nog eens onder een immense hoeveelheid discordante en dissonante gitaren bedolven. Stevig plaatje, dit.
Lees hier het Gonzo (circus)-interview met USA Nails.
7. Ex-Easter Island Head
Norther
Norther
Rocket Recordings
Toen we onze hoofdredacteur over het aankomende album van ‘Ex-Easter Island Head’ vertelden, moest hij eerst een seconde of tien om de bandnaam lachen. Pas op dat moment kwamen bij ons vragen op als: ‘Wat bracht dat Paaseilandhoofd er dan eigenlijk toe zijn vroegere taken neer te leggen? En ging dat wel vrijwillig?’ De muziek sleept je echter als vanzelfsprekend meteen mee, met gitaren en een ronkende bas in een repetitief stuk dat minimaler klinkt dan je met die beschrijving zou verwachten. Opvallend element is (letterlijk en figuurlijk) de wind: met een windharp geplaatst op een weerstation ving de band een gefluit dat hen deed denken aan gitaarfeedback. Op het hypnotische ‘Norther’ kweelt de noorderwind zodoende gepassioneerd mee.
8. Basile3
Air Quality
43°C
InFiné
Ingeluid door een Amerikaans weerbericht waarin verslag wordt gedaan van een hittekoepel (fenomeen dat ontstaat wanneer hete oceaanlucht gevangen blijft in de atmosfeer, alsof er een deksel op ligt), droomt ‘Air Quality’ van de Franse producer Basile3 hier en daar weg in een, door warme elektronica ingebed, zwoel gemijmer. Het weerbericht sijpelt soms weg, komt dan weer boven, alsof we aan radioknoppen draaiend op zoek zijn naar het juiste station – waarbij weerbericht en gemoed ogenschijnlijk met elkaar verweven raken. Bedriegen onze oren ons, of zijn we tegen het einde plots bij een ander radiostation aanbeland? En is dat dan geruststellend of net zorgwekkend?
9. Ammonite
What If I Knew Me
Blueprints
Ransom Note Records
Het imposter syndrome weerhield Amy Spencer er lang van om eigen werk uit te brengen, terwijl ze toch dat diploma muziek en best wat producer-ervaring op zak had. Hoewel ze eerder dus al meepende aan en zong op hits van onder andere Bicep, zag ze het niet zitten eigen werk uit te brengen. Tot het lef groeide om onder de naam Ammonite dit ingetogen mini-album ‘Blueprints’ af te werken. Met de vooruitgeschoven singles ‘You Don’t Know Me’ en het pittige ‘ARP’, werkt Ammonite zich in de belangstelling bij liefhebbers van ambient-pop. Licht weerbarstig, een tikkeltje donker, eigenzinnig en bovenal betoverend, zoals te horen op het fragiele lo-fi miniatuur ‘What If I Knew Me’.
10. Meril Wubslin
Pas là
Faire Ça
Bongo Joe Records
In een dromerig spel van rijm en herhaling (zowel tekstueel als muzikaal) weet het Brussels-Zwitserse folkgezelschap Meril Wubslin al gauw te benevelen. Droevige mantra’s voor de melancholische ziel. De maat van deze eenzame rondedans (‘Pas là’) wordt aangegeven door een aanhoudende gitaartokkel en volhardende percussie: een-twee-drie, een-twee-drie.
11. Ana Dall’Ara-Majek
Parasiti fluxique
Radiolaria
empreintes DIGITALes
Ana Dall’Ara-Majek studeerde zowel in Parijs als in Montréal, waar ze in 2016 met een doctoraat compositie op zak haar parcours als artiest en componist vervolgde. In 2022 voltooide ze een residentie in de Elektronmusikstudion (EMS) in Stockholm met onder meer een tot de verbeelding sprekende Buchla 200 tot haar beschikking. Daar creëerde Dall’Ara-Majek een diverse collectie klanken waarvoor ze zich liet inspireren door het maritieme leven. Terug in Montréal, synthetiseerde ze alle ideeën tot de prachtige elektroakoestische luisterplaat ‘Radiolaria’ – de zee en haar organismes in klank vervat. ‘Parasiti Fluxique’ is een duet tussen microscopisch klein plankton en menselijke activiteiten.
12. Tijana Stanković
Kontra
Folk Songs
FRIM Records
Violist en etnomusicoloog Tijana Stanković improviseert op ‘Folk Songs’ liedjes geïnspireerd door volksmuziek van de Balkan. Bedwelmd door Stanković’ vioolspel, soms intens en hectisch, dan weer slepend, wordt de luisteraar op ‘Kontra’ vier minuten lang op dynamische wijze overrompeld, bij de les gehouden door Stanković ferme stem. Vorig jaar was Stanković al op bijna elk nummer van Lenhart Tapes’ mooie album ‘Dens’ te horen, maar hier komt ze rauwer uit de hoek.
13. Martina Berther
Bow
Bass Works: As I Venture Into
Kit Records
Of hoe je een basgitaar kan laten klinken als je alle conventies weggooit en het instrument als iets nieuws benadert. ‘Bass Works: As I Venture Into’ is het debuut van de in Zürich gevestigde Martina Berther. Negentig minuten aan bronmateriaal werd herleid naar deze verzameling van twaalf tracks, gebaseerd op improvisatie, maar verder verfijnd tot de kleine pronkstukken die ze nu zijn. Als luisteraar word je meegenomen op een ontdekkingstocht doorheen de klankenwereld die een basgitaar herbergt, zoals drones en ruis. Maar dat is slechts de basis. Berther sleurt je dieper het ongekende in en verrast. Net zoals ‘Bow’ je in een nieuw geluid omhult.
