Ware er niet de vuurspuwende vulkaan in IJsland, dan had YOB niet op het podium gestaan. De band was eerder naar Tilburg afgezakt voor een avondje Roadburn. Ze speelden iedereen naar huis, maar bleven zelf verweesd achter in Europa. Laten wij daar nu eeuwig dankbaar voor zijn. De doom metal van YOB is zo overweldigend dat zelfs de oordopjes het spoor bijster waren. YOB is een mastodont; een bulldozer vanjewelste die je aan stukken rijt. Iedereen simultaan headbangend, in complete extase. Denk Neurosis, Sleep. Maar voel een pletwals van geluid die je platdrukt tegen je ribbenkast en je als een donderwolk wurgt in de sombere lucht van Oregon. Ongetwijfeld nu al het concert van het jaar en een band die Master Musicians of Bukkake en Wooden Shjips genadeloos naar de verdoemenis speelde.