Jaime Fenelly (zie ook Peeesseye en Acid Birds) heeft de voorbije jaren als Mind Over Mirrors stilaan een indrukwekkende discografie opgebouwd. Zonder veel bombarie, exposure of aandacht eigenlijk.

‘Bellowing Sun’, zijn zevende album, maakte hij in opdracht van het prestigieuze Museum Of Contemporary Art in Chicago en daarvoor baseerde hij zich op ‘The Outermost House: A Year Of Life On The Great Beach Of Cape Cod’, een boek van Henry Beston uit 1928. Daarin wordt onder meer stilgestaan bij de schoonheid van de nacht; iets wat we door lichtvervuiling minder en minder lijken te kennen als moderne mens.

Net als op voorganger ‘Undying Color’ (2017) laat Fenelly zich omringen door de multi-instrumentalisten Janet Beveridge Bean (Freakwater, Eleventh Dream Day en als ze zingt, klinkt ze nog steeds heel erg als Jarboe (ex-Swans)), Jim Becker (Califone, Iron And Wine) en drummer Jon Mueller (Death Blues, Volcano Choir).

John McEntire van Tortoise zat achter de knoppen. In zijn beginjaren werd Fenelly voornamelijk vereenzelvigd met drones, die hij meestal creëerde met zijn (pedaal)harmonium, tape delays, oscillatoren en analoge en/of zelfgemaakte synthesizers en instrumenten.

‘Bellowing Sun’, dat moet worden gezien als een multimediaal project (er hoort ook een ronddraaiende caleidoscopische lichtinstallatie bij), is opnieuw een bijzonder ambitieus, rijk geschakeerd en uitgesproken ritmisch album geworden waarbij de band plukt uit uiteenlopende stijlen zoals Indische raga, krautrock, (kosmische) ambient, spacerock, folk en (uiteraard, maar in opvallend mindere mate) drones.

Dat levert soms markante of ietwat combinaties op, zoals ‘Oculate Beings’ bijvoorbeeld, dat zo op een hillbilly-feestje kan worden gedraaid. Vreemde plaat kortom waarvan we ook na tien luisterbeuren maar een fractie hebben ontgonnen.