1. Phantom Winter
Bombing the Witches
Sundown Pleasures
(Golden Antenna)
Het Duitse Phantom Winter, ontstaan uit de band Omega Massif, komt na het sterke debuut ‘Cvlt’ (2015) met het ijzersterke ’Sundown Pleasures’. Sludge, doom en de ijselijke black metal-stem van Christian Krank zijn nog steeds de hoofdingrediënten van het geluid. Snel hoeft het meestal niet; traag komt het beukwerk veel directer en slepender over. Nihilistische slowcore dus, met ‘Bombing the Witches’ als een van de prijsnummers.
2. Inter Arma
The Summer Drones
Paradise Gallows
(Relapse)
Na het album ’Sky Burial’ (2013)en de veertig minuten (en één nummer) lange ep ‘The Cavern’ (2014), komt het Amerikaanse Inter Arma op ’Paradise Gallows’ met relatief korte nummers (minder dan tien minuten). Wederom vermengt Inter Arma een resem stijlen met elkaar, van sludge, doom en black metal tot progrock, met deze keer een opvallende rol voor Mike Paparo’s stem. Ondanks de complexiteit en het technisch vernuft van de nummers, klinkt het nergens vergezocht of gekunsteld. ‘The Summer Drones’ bewijs dat.
3. Horseback
Modern Pull
Dead Ringers
(Relapse)
Horseback, pseudoniem voor Jenks Miller uit het Amerikaanse Chapel Hill, speelt in de countryrockband Mount Moriah, maar soleert ook als Horseback. Na eerder werk vol ruim geïnterpreteerde referenties aan black metal, mengt hij op ‘Dead Ringers’ krautrock en filmmuziek in de stijl van John Carpenter. Het zijn eindeloos doorgaande ritmes waar hij intrigerende soundscapes omheen boetseert met synthesizers en zijn stem, die geregeld Ian Curtis in herinnering roept – zoals op ‘Modern Pull’.
4. René Aquarius
II
Blight
(Utech)
De Nijmeegse Dead Neanderthals-drummer René Aquarius nam in anderhalf jaar zijn eerste soloalbum, ‘Blight’, op. Daarvoor ging hij secuur aan de slag met zijn drumstel om er klanken uit te puren die nauwelijks nog als een drumstel klinken. Behalve wat cimbalen is van dat drumstel namelijk nauwelijks iets te herkennen. ‘Blight’ staat boordevol spooky drones, opgedeeld in acht nummers (I-VIII) die tot een zeer bevreemdende luisterervaring leiden, met ‘II’ als een van de hoogtepunten.
5. Vitor Joaquim
Cargo
Geography
(Crónica)
De Portugese laptopartiest Vitor Joaquim zorgt op zijn nieuwe album ‘Geography’ voor een soundtrack bij reflecties over geografische vragen, zoals ‘waarom ontwikkelen niet alle continenten zich even snel?’ Joaquim maakt al decennialang muziek vol drones, ijl vervormde instrumenten, bewerkte samples en traag schuivende klankpatronen, maar hij heeft ook een nerveuze kant, waarbij hij korte defectenklankjes invoegt. Op ‘Geography’ overheerst de ambient-totaalervaring, met het droney ‘Cargo’ als voorbeeld.
6. Abstraxion
Spazieren
Spazieren EP
(Biologic Records)
Abstraxion is het alter ego van de Franse producer Harold Boué. Na een album op HAKT en wat ep’s op onder meer Nicolas Jaars label Other People, laat hij zijn tweede album ‘She Thought She Would Last Forever’ verschijnen op zijn eigen label Biologic. Voorafgaand is daar de single ‘Spazieren’: spannende deephouse met als basis trage, hypnotiserende beats en warme synths.
7. These Hidden Hands
Glasir
Vicarious Memories
(Hidden Hundred)
Achter These Hidden Hands gaan de Britten Tommy Four Seven en James Kronier schuil, twee technoproducers uit de Berlijnse school. Waar hun titelloze debuutalbum nog regelmatig tegen de industriële techno aanschuurde, beweegt opvolger ‘Vicarious Memories’ zich in hele andere richtingen, vooral bedoeld om aandachtig te luisteren. Toch zou op het prachtige ‘Glasir’ best kunnen worden gedanst.
8. Annelies Monseré
Are You Going to Leave Me
Debris
(Morc Records)
De Vlaamse Annelies Monseré brengt sinds 2005 muziek uit op het Gentse Morc Records. Haar muziek past dan ook naadloos bij het label: alles minimaal, fluisterend, stil en klein. Een groot deel van haar discografie bestaat uit ep’s, maar ‘Debris’ is wederom een album: haar derde inmiddels. Monseré maakte een sober album, met invloeden uit folk, doom en drone. Haar angeliek-lijzige stem en het spaarzame instrumentarium (gitaar en synth) dragen het indrukwekkende ‘Are You Going to Leave Me’.
9. A.K.Klosowski
Wake up, Wake up
Plays the Kassetteninstrument
(Gagarain Records)
De Duitse muzikant A.K. Klosowski trad begin jaren 1980 op met zijn Kassetteninstrument, dat bestaat uit acht Sony walkmans die verbonden zijn met een geluidsonderdrukking-mechanisme. De controle gebeurt met de hand en een trigger-module, aangevuld met drumcomputer en wat effectapparatuur. De beats uit blik ratelen vrolijk door terwijl ritmisch ingestoken fragmenten van de cassettespelers de franje in het rond knallen, zoals op het mysterieuze cut-upnummer ’Wake up, Wake up’.
10. John Bender
16.09.29.001
Exclusief
De Amerikaanse muzikant John Bender bracht tussen 1979 en 1987 op zijn eigen label Record Sluts drie albums en een paar cassettes uit, vol minimale synthcomposities met behoorlijk karakteristieke zanglijnen. Vervolgens trok hij zich tot 2012 terug uit de muziek. Sinds juni 2016 treedt hij weer op. Het exclusieve ‘16.09.29.001’ is een van zijn eigen favoriete nummers.
11. Lord Tang
Scrapple
Exclusief
De Amerikaan Dominic Cramp is de man achter (het geschminkte gezicht van) Lord Tang. Eerder al maakte hij muziek als Borful Tang, The Talking Book (met Bill Gould van Faith No More en Jared Blum), en Evangelista (met Carla Bozulich). Een rode lijn in zijn werk lijkt de focus op het onderzoeken van de mogelijkheden van geluid om een verhaal mee te vertellen, waarbij hij zich vooral richt op de textuur en structuur van geluid. De exclusieve hiphop-track ’Scrapple’ is derhalve tamelijk uitzonderlijk.
12. Miranda De La Frontera
Dear Viyan feat. Viyan Peyman & Dillar Dirik
Music, Awareness & Solidarity w/ Rojava Revolution
(Female:Pressure)
In de Koerdische vrijstaat Rojava in Noord-Syrië zijn mannen en vrouwen gelijk. Zo vechten de vrouwen mee als strijdkrachten. Het internationale muziekplatform Female:Pressure richt zich op deze moedige vrouwen en gaat tegelijk dieper in op de sociale netwerken van Rojava. In twaalf composities neemt een artieste de tijd om dit in een experimentele sfeer te gieten. De opener ‘Dear Viyan’ van Miranda De La Frontera is een afwisselende compositie van een telefonisch interview en zinderende traditionele Koerdische zang.