MTG 79
1.
Malorix
Belsalama
Cd: Sound System Culture Clash (Redrum Recordz/ Wallboomers)
Malorix is het alter ego van de Fries Jelmer Cnossen uit Rotterdam. Malorix muzikale invloeden komen uit India, het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Turkije en Rusland. Dit alles gebracht op een zwevend tapijt van gebroken beats uit de breakcore-hoek, zoals het enerverende Belsalama laat horen.
2.
Bigeneric
La Fort Des Arbres Parlantes
The Amaranth Fields (Inzec Records/ Godbrain)
Bigeneric is een van de vele projecten van Marco Repetto (mede-componist van Grauzones Eisbr). Zijn The Amaranth Fields is een lichtvoetig en warm album dat veel IDM- en ambienttechno-invloeden herbergt. Met nummers als La Fort Des Arbres Parlantes worden grootheden als Salt Tank en Fluke in herinnering geroepen.
3.
Alva Noto
Xerrox Monophaser 2
Cd: Xerrox Vol. 2 (Raster-Noton)
Conceptueel kunstenaar Carsten Nicolai vertrekt op zijn nieuwste album
Xerrox Vol.2 vanuit samples van Michael Nyman, Stephen OMalley, Ryuichi Sakamoto en Continental Airlines. Het album is een lang uitgesponnen sferische, intense soundscape, vaak gekruid met een stevige lap noise en krijgt door de lengte en de opbouw vaak de allure van een minisymfonie, met Xerrox Monophaser 2 als een van de hoogtepunten.
4.
Greg Haines & Wouter van Veldhoven
On Buildings
Cd: Three Days Of Fever ep (Eat This Media)
De piepjonge Greg Haines en Wouter van Veldhoven namen in drie dagen enkele gemproviseerde nummers op voor een ep vol sluimerende sferen waarbij meerdere toets- en snaarinstrumenten in vervormde toestand verkeren. De bandrecorders en analoge effecten van van Veldhoven zorgen voor een passend gruizig gevoel, terwijl Haines met zijn cello een extra laag aan het geluid toevoegt. On Buildings is een van de mysterieuze en innemende stukken op deze ep.
5.
Level
Opale 2 (Ae Ist)
Cd: Opale (Spekk/ Databloem)
Barry G. Nicholas is actief als geluidsontwerper, geluidsonderzoeker en beeldend kunstenaar. Voor zijn Level-project kiest hij akoestische instrumenten als startpunt: voor zijn tweede release op het Japanse Spekk-label vroeg hij zijn vrienden Linden Hale en Keith Berry hem piano-opnames te bezorgen. Hij ontrafelde deze geluidsopnames door er stukjes af te klieven, ze te manipuleren en ze vervolgens in te zetten als bouwstenen in zijn eigen composities: Opale 2 (Ae Ist) is daarvan een resultaat.
6.
Cupp Cave
Bday Beat
Cd: Garbage Pail Beats (Thin Consortium/ Rush Hour)
Cupp Cave oftewel Franois Boulanger trok enkele jaren terug met het kleinood The Heartspray al onze aandacht. Garbage Pail Beats is vakkundig verpakt in een uit de kluiten gewassen fluorescerend kartonnen hoesje. Gelukkig is niet alleen de verpakking excellent, ook de uptempo stuiterende hiphopbeats, zoals Bday Beat zijn van een zeldzaam niveau – de beste Belgische plaat sinds lang.
7.
Reigns
Bad Slate
Cd: The House On The Causeway (Monotreme Records)
Het Engelse Monotreme Records schotelt ons het derde album van het Britse gezelschap Reigns voor. Zoals de titel, de uitgebreide perstekst en de hoes ons duidelijk maken, gaat het hier om een conceptalbum over een of ander spookhuis. De teksten handelen dan ook over spooky things; muzikaal schotelen ze ons een fijne low-key mix voor van folk, neo-klassiek, elektronica en noise zoals te horen op Bad Slate.
8.
Nomad
Rainbows
Cd: Cats And Babies (Vlas Vegas Records)
De beste Belgische avanthoppers waren Cavemen Speak. En van de leden van die band, Nomad (pseudoniem van Kortrijkzaan Ruben Kindermans), legt een soortgelijk parcours af als Why?. Op dit nieuwe album evolueert hij nog meer van beats naar songs. Wat telkens opvalt is de klagerige zang en zeurderige en blij-naeve stijl die Nomad al jaren kenmerkt, een beetje vergelijkbaar met het Finse 22 Pistekirrko van weleer. Rainbows is een van de meer ingetogen en ontroerende nummers.
9.
Ignatz
Dead By Noon
Cd: III (Kraak)
Bram Devens maakt deel uit van het Belgische losvaste, licht-psychedelische en zwaar-sjamanistische collectief Silvester Anfang. Solo laat de man zich Ignatz noemen en gaat hij voor uitgepuurde, op een stokoud bluesidioom genspireerde, postmodern overstuurde en atonaal bespeelde gitaren. Hier en daar gooit hij er ook nog wat moderne elektronica tegenaan. Het resultaat is 21ste-eeuwse oermuziek, ontdaan van elke vorm van cynisme, al doet de titel Dead By Noon wellicht anders vermoeden.
10.
Kiss The Anus Of A Black Cat
Miserere
Cd: The Nebulous Dreams (Conspiracy Records)
Stef Heerens project Kiss The Anus Of A Black Cat tapt muzikaal sinds zijn debuut uit de zogenaamde apocalyptische folk, in de traditie van Current 93. Op zijn derde album The Nebulous Dreams vertaalt die fascinatie voor religieuze muziek zich in intense drones en worden uitgesproken repetitieve composities zoals Miserere regelrechte mantras. Ook qua stemtimbre openbaart Heeren zich bovendien meer en meer als het jongere broertje van David Tibet.
11.
To Blacken The Pages
Lowlands
Cd: North (Colony Records)
Het Ierse To Blacken The Pages (alias beeldhouwer Paul McAree) is geen onbekende in dronerock middens. Hij bracht al eerder twee albums uit en deze derde is de beste in rij. En van de langere nummers op dit album is Lowlands, waarop McAree donkere percussieklanken, repeterende droney gitaarerupties en (bijna aan het einde) nog wat vocalen vermengt.
12.
Morkobot
Morto . Part 2
Cd: Morto (Supernatural Cat/ Clear Spot)
Het Italiaanse trio Lin, Lan en Len deelde het album Morto op in drie brokken. Zoals de titel al aangeeft, is dit een werk over de dood, en daar hoort uiteraard donkere, zwaarmoedige muziek bij in de lijn van bijvoorbeeld Ufomammut en Hey Colossus. Met een instrumentarium bestaande uit drums en twee basgitaren krijgen we heftige brokken inventieve instrumentale noise-postrock, stevige psychedelica zie Morto . Part 2.
TRACK 13
13.
Pandemonic Orchestra
At Reality’s Graveyard
Cd: Visions (eigen beheer)
Pandemonic Orchestra is het alter ego van Martijn Steultjens uit Vleuten. Naar eigen zegge, is Pandemonic Orchestra het resultaat van meer dan 25 jaar luisteren naar stevige muziek. Het in eigen beheer uitgegeven debuut Visions werd onder invloed van onder meer punk (No Means No), industrial (Ministry, Nine Inch Nails) en metal (My Dying Bride, Opeth) tot een duistere muzikale mix gebrouwen, rond Engelstalige gedichten over drank, vrouwen en uitzichtloos bestaan. Luister maar naar At Realitys Graveyard.