MIND THE GAP #127

Diversiteit troef op de zomereditie van Mind The Gap: artiesten uit België, Zuid-Afrika, Duitsland, Amerika, Frankrijk en Iran. Mix dat muzikale diversiteit en je hebt de ideale soundtrack voor zomerse dagen in handen.

Diversiteit troef op de zomereditie van Mind The Gap: artiesten uit België, Nederland, Zuid-Afrika, Duitsland, Amerika, Frankrijk en Iran. Mix dat muzikale diversiteit – van metal tot house, terwijl orgels en synths niet veraf zijn – en je hebt de ideale soundtrack voor zomerse dagen in handen.

1. Hey Colossus
Potions

The Guillotine
(Rocket Recordings)

Met ‘The Guillotine’ maakte het Londense Hey Colossus zijn meest toegankelijke plaat tot op heden. De acht nummers mogen dan wel donker en broeierig van sfeer zijn, de melodieën zijn ijzersterk, de zang intrigerend, de beats en grooves verslavend, waarbij de liedjes zich zowaar ongecompliceerd in ons hoofd komen nestelen. Er wordt soms wel nog behoorlijk gas gegeven, maar nergens meer zo verpletterend als weleer. Dat hoeft voor dit soort nummers, zoals ‘Potions’, namelijk ook helemaal niet.

2. Jane Weaver
Modern Kosmology

Modern Kosmology
(Fire Records)

Jane Weavers negende album sinds 2002 heet ‘Modern Kosmology’ en bevat wederom hippieachtige krautrock en space(age)rock. In de meeste nummers komt haar stem goed tot haar recht, schuren en knetteren de ritmes en synthesizer- en gitaarpartijen, en opent ze deuren naar de moderne kosmos. Geen instrumentale krachtpatserij, maar pure bezwering met minimale middelen, met simpele instrumentatie waarbij alles in elkaar opgaat en de losse onderdelen elkaar naar een hoger plan tillen – zoals in het titelnummer.

3. Christopher Chaplin
Alia Laelia (Jana Irmert Remix)

Deconstructed (Remix EP)
(Fabrique Records)

Na zijn prachtige debuutalbum ‘Je suis le Ténébreux’ uit 2016, met een intrigerend mengsel van zestiende-eeuwse Latijnse tekst, tenor- en sopraanzangers, strijkers, dissonante gitaargeluiden, rauwe pianoloopjes en plotseling opborrelende elektronica, komt de Britse componist en maker van experimentele muziek Christopher Chaplin met een remix-ep. Dit ‘Deconstructed (Remix EP)’ bevat vier remixen van nummers van zijn debuut. De in Berlijn gevestigde media- en geluidsartiest Jana Irmert kneedde ‘Aelia Laelia’ tot een bezwerend stuk vol krautrock-invloeden, klassieke zang en elektronica.

4. Markus Mehr
Dyschronia 5

Dyschronia
(Hidden Shoal)

Het nieuwe album ‘Dyschronia’ van de Duitse experimentele muzikant Markus Mehr ondermijnt structuren door fragmentatie, door de combinatie – of confrontatie – van klankfragmenten van compleet verschillende herkomst en door die muziek- en geluidsfragmenten te overstemmen door zware elektronische bromtonen. Verspreid over de zeven stukken horen we orgelachtige klanken, venijnige percussieritmes, klassieke zang, machinale geluiden, field recordings, gitaarspel en elektronische muziek. Met name de tweede helft van het album kent iets meer rust en eenheid, zoals op ‘Dyschronia 5’.

5. Umfang
Symbolic Use Of Light

Symbolic Use Of Light
(Ninja Tune)

Umfang is het alias van Emma Burgess-Olson, een New Yorkse producer en medeoprichter van het platform Discwoman, die al eerder muziek uitbracht op onder meer videogamemusic, 1080p, Phinery en Allergy Season. Umfang maakt abstracte techno met analoge middelen (Boss DR 202, x0xb0x en een Korg Volca FM synth) en neemt haar nummers live op. Het titelnummer doet steeds vermoeden dat er een break of hoogtepunt aankomt, maar laat dat heel bewust na – en juist dat maakt het zo krachtig.

6. Tegh
Downfall Pt II

Downfall
(Midira Records)

De Iraanse hoofdstad Teheran biedt onderdak aan een zeer levendige ambient- en elektronicascene. Een van de belangrijke figuren is Shahin Entezami, die onder zijn artiestennaam Tegh het album ‘Downfall’ uitbracht. Het album bestaat uit vijf nummers met noisy ambient die als een doorlopend stuk beluisterd kunnen worden. In ‘Downfall Pt II’ combineert hij overstuurd klinkende geluiden met gefragmenteerde en herhaalde melodische lijnen; zware tonen en ratelende geluiden trekken samen op met orgelachtige ladders, elkaar beurtelings overstemmend.

7. Phallus Dei
Starman

Black Dawn
(Phallus Dei)

Het Duits-Nederlandse trio Phallus Dei (Oliver St. Lingam, Mk.E. en Richard van Kruysdijk) ontdeed zich op zijn nieuwste album ‘Black Dawn’ grotendeels van melodie en ritme en brengt tamelijk zware, industriële soundscapes. Een van de weinige nummers die wel melodie kennen, is ‘Starman’, het nummer waar celliste Jacqueline Hamelink bezeten akkoorden speelt, Kruysdijk zijn dreigende drumslagen versnelt en saxofonist Peter Brötzmann in de laatste vier minuten een langgerekte noodkreet lijkt te spelen.

8. Quadratschulz
Ring The Bell (Original)

Ring The Bell Remixes
(Shipwrec)

Quadratschulz is het alter ego van de Hamburgse producer Carsten Schulz. ‘Ring The Bell’ is een tamelijk laidback nummer, dat zijn invloed overduidelijk haalt bij LFO (Mark Bell en Gaz Varley). We horen plonkende bassen, plinkende synths, acid-invloeden, en een vocoder-stem: Bleep, met haar roots in de late jaren 1980. De remixen werden verzorgd door onder meer Varley zelf en door Posthuman. Het origineel is echter ook meer dan de moeite waard.

9. Köhn
Wensin

Exclusive

Köhn, alias van Bruggenaar Jürgen de Blonde, is al twintig jaar een constante in de Belgische experimentele elektronicascene. Op zijn nieuwste album, ‘Kreis Plön’, slaat De Blonde muzikale bruggen tussen heden en verleden, én tussen Brugge en Noord-Duitsland. Het album is een combinatie van oude en nieuwe nummers: De Blonde heeft geknipt en geplakt met verschillende opnames, waaronder geïmproviseerde livesets en thuisopnames. Ook muzikaal is het diversiteit troef. Wij kregen een exclusief technoïde nummer: ‘Wensin’.

10. Floyd Lavine
Masala (Jungle Boogie Mix)

Masala EP
(Rise Music)

Rise Music, met onder meer de Zuid-Afrikaan Floyd Lavine als oprichter, is een in Berlijn gevestigd platform dat Afrikaanse house bij een groter publiek bekend wil maken. Het begon in 2015 als tweemaandelijkse residenties in de Berlijnse club Watergate, en is inmiddels ook geëvolueerd tot label, met ’Masala’ als eerste nummer op een remix ep. Met remixers als David Mayer en Pablo Fierro aan boord, kozen we toch voor de ‘Jungle Boogie Mix’, die net iets lomer, dreinender en broeieriger is.

11. Kolfskop
De minies en de reuzen

Cambozola Superster
(Kolfskop)

Het Gentse trio Kolfskop, bestaande uit Jelle Vanderbeken, Nicolas Roose en Ruben De Waele, bracht recent zijn derde ep ‘Cambozola Superster’ uit met wederom een tamelijk absurde mengeling van Kapitein Winokio, postrock, Slint, jazz, Zappa, en Captain Beefheart. Ook live brengen ze een net zo absurde theatershow annex performance, met invloeden uit dadaïsme en surrealisme. Mind you: opener ‘De minies en de reuzen’ is een van de meest toegankelijke nummers.

12. Witch Trail
Unnatural Caresses

Thole
(Babylon Doom Cult Records)

Het Vlaamse Witch Trail (onder meer Jeffrey Andréka en Henrik Vanhove) ontstond eind 2012, met metalpunk a la Motörhead. Inmiddels zijn de muzikale bakens verder uit elkaar gezet en rekenen ze ook Sonic Youth, Raketkanon, Amenra en the Melvins tot de invloeden. Met ‘scheve akkoorden en luid roepen’ rekenen ze zichzelf ook tot de (post-)blackmetal, al komt er ook een portie zelfrelativering en een gezonde dosis onnozelheid bij kijken die het geheel wat minder zwaarmoedig maken, zoals te horen op ‘Unnatural Caresses’.

Mind The Gap #127 vind je gratis bij Gonzo (circus) #140

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!