Nat Hawks uit Brooklyn is een leraar die onder het pseudoniem Padna in zijn schaarse vrije tijd muziek maakt, en dat al sinds 2001. Huiskamervlijt is het, zonder de betrachting om grote bekendheid te genieten maar wel met het oogmerk mooie maar triestige muziek te maken die boeit en weet te ontroeren. En daar slaagt de man ook in. Welke instrumenten hij precies gebruikt, staat nergens vermeld, al vermoeden we dat allerlei toetsen voor het hoofdbestanddeel van de klankwereld zorgen. ‘Horse (As Sung By Fae Jur)’ opent de plaat uitbundig, met accordeon of orgel of beiden, daar geraken we niet wijs uit. ‘Wolhee’ is een stuk pianoverdriet, dat de luisteraar meeneemt naar een door tristesse beheerste wereld. ‘River Divination/Murmured Parting’ bevat de eerste stemsample van de plaat, een stem die mee helpt een vervreemdende en soms beangstigende toon op te wekken. Een toon die tot volle wasdom komt op het spookachtige ‘Threatening Weather’, een bij momenten als een drone klinkend nummer waarin de dreiging van iets of iemand, mee door een ingehouden Diamanda Galás-achtige stem, alsmaar verder wordt opgedreven. Leegheid, afwezigheid, verlies, verlangen en eenzaamheid zijn maar een paar van de emoties die op de loer liggen bij het luisteren naar ‘Alku Toinen’. Vrolijk zal niemand van deze plaat worden, maar dat doet er niet toe, want al klinkt ze donker en dreigend, mooi is het allemaal wel. Voor ‘Pinao’ speelt hij met letters, speelt piano en gebruikt opnieuw die diep klinkende vrouwenstem die geen woorden maar klanken voortbrengt, alsof ze niet meer tot woorden toe kan komen, maar dermate in een angstwereld leeft dat afstandelijke kreetjes de enige klanken zijn die resteren. Wat overblijft zijn ijle klanken en aan drones verwante soundscapes. En dan doet Padna nog eens lekker dwars, met afsluiter ‘China’. Een korte spielerei met Chinese stemmetjes, die eigenlijk absoluut niet past bij de rest.
