Drie ouder wordende heren zitten op een bankje in een park. Ze turen, een beetje wezenloos, naar een punt naast de fotograaf. Echt verrast lijken ze niet. Ze doen maar alsof. Dat is zowat de beste omschrijving die wij kunnen geven van de hoesfoto bij het nieuwe album van Sebadoh. Het eerste in zes jaar. Die drie heren op de hoes zijn Lou Barlow (natuurlijk), Jason Loewenstein en Bob D’Amico. Nadat Barlow wat persoonlijke shit opkuiste, keerde hij terug naar zijn thuisstaat Massachusetts en voelde daar de behoefte om zijn oude kompanen terug op te zoeken. Daar kwam dus ook een nieuwe plaat van. Het trio schipperde vroeger tussen lo-fi en indierock. Op deze plaat gaan ze helemaal voor de tweede optie. De gitaren mogen al eens furieus uithalen, de drums lijken altijd maar door te gaan en je herkent de stem van Barlow direct. Al die elementen denderen al bij de openingssalvo van ‘Phantom’ je gehoor binnen. Na die furieuze start wordt een beetje gas teruggenomen in de vooruitgeschoven single ‘Celebrate The Void’. Verschillen vieren in plaats van zich van elkaar af te keren: veel mensen zouden die wijze levensles beter wat beter in de oren knopen. En zo zijn er nog wel te vinden op de plaat. ‘Stunned’ vuurt pijlen af richting creepy mannetjes die rond hun slachtoffers blijven dolen. In ‘Raging Rivers’ worden de kolkende meningfabriekjes op sociale media onder de loep genomen. Of zo interpreteren wij dat toch. De heren op de hoes zijn dan wel wat ouder geworden; stekelige songs maken lukt nog altijd feilloos. En daar draait het uiteindelijk om.
