Een van de mooiste uitgaven tijdens Record Store Day dit jaar was de verzamelaar ‘Wake Up You - The Rise And Fall Of Nigerian Rock’ met achttien nummers uit de periode 1972-1977, toen het land opkrabbelde na een hevige burgeroorlog. In de bijgevoegde 100 (!) pagina’s tellende paperback brengt musicoloog Uchenna Ikonne, bekend van zijn eerdere speurtocht naar William Onyeabor, aan de hand van talloze interviews de muzikale underground van die tijd in kaart. Voor de burgeroorlog is vooral de populaire highlife-muziek van Fela Kuti en King Sunny Ade populair, maar in Lagos ontstaat er een scene van bandjes als The Hykkers en The Fractions, die zich laten inspireren door westerse muziek, die door de lokale afdelingen van platenlabels als Decca, Philips en EMI effectief wordt gepromoot. Tijdens de oorlog leveren lokale rockbands populair vertier voor soldaten en worden vaak gemobiliseerd als huisband van een bepaalde legereenheid. Hieruit komen bands als Founders 19 en Aktion 13 voort. Wanneer na de oorlog het land en ook de muziekscene in puin ligt, weet Fela Kuti een nieuwe muziekscene van de grond te krijgen, waarin zijn nieuwe stijl, Afrobeat, de boventoon voert. Ook hierin sijpelen echter invloeden van westerse bands door, nu van bands als Deep Purple, Santana en The Jimi Hendrix Experience. Dat levert heerlijk gruizige acid-rock op van namen als Ofu the Black Company en War-Head Constriction. ‘Wake Up You’, waarvan inmiddels ook een aanvullend tweede deel is verschenen, met grotendeels dezelfde bands, is een prachtige verzameling “fuzz, funk and fury”; meer psychedelische rock dan wereldmuziek, meer grunge dan Afrobeat.
Gruizig klinkt ook ‘Wede Harer Guzo’, een nieuwe heruitgave door het label Awesome Tapes from Africa met werk van de Ethiopische organist Hailu Mergia. Het album werd opgenomen in 1978, in het Ghion hotel in Addis Abeba, met de Dahlak Band, destijds de huisband van het hotel. (Hotels waren zo’n beetje de enige plekken waar de Derg iets van een uitgaansleven gedoogde.) Het album dat Mergia een jaar eerder met de Walias Band – de huisband van het Hilton - opnam, ‘Tche Belew’, was een lokale hit en Mergia wilde een meer orgelgericht album als opvolger. Het resultaat klinkt als een mix van Mulatu Astatke en Jimmy Smith, of Cor Steyn en Money Mark. Merendeels heerlijk kabbelende improvisaties, maar soms ook verrassend funky, zoals in het nummer ‘Sintayehu’. Het hoogtepunt is ‘Almaz Eyasebkush’, dat lijkt geïnspireerd door Grant Greens klassieker ‘Sookie Sookie’.
