Analog Africa verbaast opnieuw met een zeer sterke verzamelaar met exotische nuggets. De ondertitel van deze verzamelaar is in zoverre misleidend dat geen van de opnames op deze cd daadwerkelijk in Kaapverdië is opgenomen. Het merendeel werd opgenomen in Portugal, met in veel gevallen dezelfde begeleidingsband. Het betreft het ooit in Rotterdam opgerichte Voz de Cabo Verde, waarvan gitarist Paulino Vieira en zijn broer, toetsenist Toy Vieira, in de jaren 1980 de spil vormden. Nadat Kaapverdië in 1975 onafhankelijk werd van Portugal, kwam er onder de bevolking meer waardering voor de eigen, lange tijd onderdrukte tradities, zoals de lokale volksmuziek, de funaná, die ook door de Kaapverdianen zelf lang als boers werd beschouwd.
Wanneer Antonio Sanchez eind jaren 1970 een funaná-album opneemt met Voz de Cabo Verde, is dat het startschot voor een hele reeks platen van Kaapverdianen in diaspora die hun traditionele muziek – een soort mix van calypso en skiffle – in een modern jasje gieten en daarmee veel succes genieten in de na de onafhankelijkheid snel groeiende Kaapverdische gemeenschapen in diverse Europese steden. Hoewel de muziek, mede vanwege het nadrukkelijke gebruik van synthesizers onmiskenbaar een jaren 1980-tintje draagt, klinkt het merendeel van de nummers nauwelijks gedateerd.
Twee hoogtepunten zijn het Braziliaans getinte ‘Po D’Terra’ van João Cirilo en ‘Odio Sem Valor’ van Pedrinho Xalé, beide briljant gearrangeerde popnummers die menig dansvloer op z’n kop kunnen zetten. Wat traditioneler, maar ook zeer aanstekelijk zijn ‘Djai Bal Si Camin’ van Antonio Dos Santos en ‘Ilyne’ van Os Apolos. Deze band zou later nog furore maken in Rotterdam. Samensteller Samy Ben Redjeb en zijn medewerkers zochten de zangers en muzikanten op voor een interview en kwamen zo zelfs in Helmond terecht, bij Dionisio Maio, die daar al jaren samenwoont met zijn Nederlandse vriendin. Deze interviews bieden niet alleen vermakelijke anekdotes, maar dragen ook bij aan de muziekgeschiedschrijving, want op de originele lp’s is in de regel weinig achtergrondinformatie te vinden. Het is sowieso mooi om te zien hoe labels als Analog Africa met sterke en prachtig uitgevoerde releases een breed publiek weten te bereiken en zo de muzikale canon uitbreiden.