Matt Edwards is een man van vele markten. De voormalige kunststudent had al in 2002 met Call That Love op Skint Records een eerste single uit, maar brak pas echt potten toen hij Kylie Minogue koppelde aan New Order. De cut-up werd een officieuze wereldhit en promoveerde Edwards tot een de meest gewaardeerde remixers van deze planeet. Pet Shop Boys, Talking Heads en Carl Craig zijn maar enkele namen die in de rij stonden om een remix te bestellen. Het pleit voor Edwards dat zijn ambities altijd al verder reikten dan overbetaalde remixen voor popartiesten in elkaar te flansen. Als Rekid (later volgde zijn eigen label Rekids) maakte hij al het integere Made In Menorca. Samen met Joel Martin bracht hij enkele jaren terug op !K7 als Quiet Village de plaat Silent Movie (een collectie van vintage soul) uit. Toch maakte de man de laatste jaren het meest naam met zijn alter ego Radioslave, de schuilnaam die hij gebruikt als deejay en producer van donkere, minimale techno. De volgende halte in Edwards’ handel en wandel heet The Machine en belooft een prestigieus project te worden dat naast een plaat ook een beeldende tentoonstelling van de hand van Misha Holenbach en een kortfilm van Jigoku zal omvatten. Edwards verzamelde wereldwijd geluiden en samples die de basis voor zijn plaat vormen. Hoogtepunt is het bezwerende Opening Ceremony (Fuse), een vijftien minuten durende epos die kloostergezangen en een operazangeres mixt met Afrikaanse percussies en chants en in pure krautrockstijl geen echt hoogtepunt kent. Ook de rest van ‘RedHead’ is onvoorspelbaar. Opener Continental Drift is een langgerekte drone die Edwards kruidt met talloze samples, terwijl het slotnummer zo weggeplukt lijkt uit een feest ergens in de Afrikaanse brousse. Edwards bewijst met RedHead dat hij samen met Stefan Goldmann en Ricardo Villalobos een van de meest vernieuwende producers van zijn tijd is. Dat is geen nieuw gegeven, veeleer een bevestiging van een uitzonderlijk talent.
