Het is een statement dat ik ooit al eens op de mensheid losliet: de helft van mijn platenkast is Duits. Het maakt weinig indruk en het levert ook geen goede punten op. Wie de muzikale geschiedenis van Heimat Duitsland doorkruist, merkt op dat Keulen een prominente plaats inneemt. In 1968 zag de groep Can het licht en werd de Krautrock geboren. Andi Toma, de ene helft van Mouse On Mars werd geboren in Keulen (Jan St. Werner groeide net als de leden van Neu! en Kraftwerk op in die andere mythische stad Düsseldorf). Later werd Keulen met Kompakt en de vele spin-offlabels de bakermat van de Duitse dancescene. Met Noise Of Cologne 1 had samensteller Frank Dommert (hij runt de labels Entenpfuhl, Sonig en werkt bij A-Musik) de ambitie om de verschillende stromingen noise in zijn thuisstad in kaart te brengen. Dat Dommert het genre wel erg breed interpreteert, wordt snel duidelijk. Het speelse (denk premature Kim Hiorthøy) Beauty van Frank Barknecht en het sonische geluidsfragment Square van Siegfried Koepf heeft net als de freejazz van Michael Beil weinig of niets met noise te maken. Dat de vlag de lading niet volledig dekt, is geen reden om Noise Of Cologne 1 links te laten liggen. Het is een mooie en degelijke staalkaart van de huidige avant-garde en elektronische scene uit Keulen, een mythische stad in een mythisch land.
