Sietse Van Erve runt het fijne label Moving Furniture en brengt ook zelf heel wat werk uit onder zijn pseudoniem, Orphax. Een paar maanden geleden kochten we zijn cassette ‘Undone’. Onze cassettespeler deed wat hij moest doen, en we genoten met volle teugen van de soundscapes. We poogden zijn nieuwste (als we nog mee zijn met de stroom releases), een cd-r, in een mooi, buitenmaats hoesje gestoken, op alle cd-spelers die we in huis hebben. Een vijftal zijn er dat, maar allen weigerden het schijfje af te spelen. Eentje wel, maar dan kregen we elke twee seconden een glitch, en dat was bij nader inzien niet de bedoeling. Dan toch maar laten afspelen op die verdomde laptop, een manier van muziek luisteren die we absoluut niet fijn vinden. Exact een uur duurt het stuk, dat, zoals we van Orphax verwachtten, ergens tussen noise, drones en ambient in zit. Hij maakte het stuk tijdens een aantal slapeloze nachten. Meteen wordt het nummer ook opgedragen aan alle andere zielen die geregeld problemen hebben met het vinden van hun nachtrust. Of het nu door piekeren over het werk komt, familie, financiële zorgen of gewoon, zoals ondergetekende, uitermate rusteloze hersenen, het stuk heeft een helende, rust opwekkende werking. En dat ondanks, of juist dankzij, het repetitieve en noisy karakter van het stuk. Of we in slaap zouden geraken na een uur, geen idee, wellicht niet. Daarvoor zitten er gaandeweg toch wel ietwat te veel storende geluiden in verwerkt, waar onze nachtelijke oren oprispingen van krijgen. Overdag niet, integendeel. Maar net zo slapeloos als de Thái Ngọc uit de titel, die naar verluidt drieënveertig jaar niet kon slapen, zo ver gaat het allemaal niet.
