Het was op zijn muziek dat de Occupy-beweging tijdens een manifestatie op het New Yorkse Union Square alle frustraties van zich af danste en net voor een van zijn optredens in Amsterdam barstte daar spontaan een straatfeest los. Concerten van Dan Deacon zijn dan ook echte belevenissen. Albums zoals ‘Spiderman Of The Rings’ en ‘America’ zijn dat ook nog steeds en ‘Gliss Riffer’ is daar (nog) geen uitzondering op. Echt verrassend is dit nieuwe album wel niet want als vanouds domineren stemvervormers, digitale noise en een daverende ritmesectie de meeste nummers. Hoewel deze plaat ook meer geproduceerd en coherent en minder drammerig aandoet dan ‘Spiderman Of The Rings’ grijpt Deacon toch terug naar het geluid van zijn doorbraakplaat. Van de brede orkestratie van een aantal songs op ‘America’ en ‘Bromst’ is er op ‘Gliss Riffer’ immers geen spoor te bekennen. Bovendien klinkt dit album opnieuw synthetischer dan zijn voorgangers. Met onder andere het dromerige midtempo-nummer ‘Feel The Lighting’ en de kermispunksong ‘Sheathed Wings’ heeft ook ‘Gliss Riffer’ toch weer genoeg in petto om de luisteraar te boeien. Let ook op het mooie en naar Terry Riley knipogende bruggetje in ‘Mind On Fire’ en de scat in ‘Learning To Relax’.’Gliss Riffer’ zou dus een goede soundtrack bij de volgende Global Divestment Day kunnen zijn, al lijkt de houdbaarheidsdatum van Deacons formule dichterbij te komen.
