Detroit, Chicago, Berlijn. De integrale geschiedenis van dertig jaar dansmuziek samengevat in drie steden. Het is geen toeval dat Phillip Sollmann de mythische stad Chicago als inspiratie koos voor zijn tweede plaat. Sollmann kent zijn geschiedenis en, meer nog, hij weet ze op een inventieve manier te interpreteren. Wie denkt dat Efdemin op Chicago een selectie van pure housenummers inclusief hitsige vocalen aflevert, slaat de bal echter mis. De topproducer blijft trouw aan zijn gekende geluid. Chicago is een technoplaat die het meest tot zijn recht komt in de huiskamer. Het uitzonderlijke aan Efdemin is dat de man ervoor kiest om dansmuziek te maken, maar het genre overklast. Sollmann kleurt zijn kale beats minutieus in met microscopische samples en deinst er niet voor terug om een emotionele toets toe te voegen. Net om die reden steekt Nothing Is Everywhere er wat ons betreft met kop en schouders bovenuit. Een dansnummer dat er geen is, de beat hapert en loopt asynchroon, zachte gitaarstukjes duiken verknipt op om even later in het ijle te verdwijnen; en als acht minuten later het nummer eindigt, wacht je tevergeefs op het tweede deel. Het zijn de details en de secure uitwerking zelfs een op het eerste gezicht bedrieglijk eenvoudige Round Here is te ingewikkeld om de dansvloer te overleven die ervoor zorgen dat Efdemin het soort producer is die geen hoge toppen op de dansvloer scoort. Met Chigaco onderstreept Sollmann zijn meesterschap en bij uitbreiding dat van het Dial-label dat met elke nieuwe release zijn status versterkt. Ook al vertoeven Efdemin en Glitterbug in dezelfde hoek, het verschil tussen de twee producers kan haast niet groter zijn. De Duitser Till Rohmann is afkomstig uit Keulen en kan niet ontkennen dat Kompakt en Traum, twee labels uit zijn thuisstad, de belangrijkste inspiratiebronnen waren voor Privelege. Rohmann zwierf twee jaar de wereld rond en maakte fieldrecordings die hij in zijn plaat verwerkt. Hij balanceert tussen zeemzoete deuntjes, de lijzige pianoriedeltjes zijn niet te tellen en strakke minimale techno waar iemand als Fairmont wereldfaam mee verwierf. Privilege is minder creatief meer recht toe, recht aan dan ‘Chicago, maar wist ons toch te overtuigen.
