Zwischen Den Tönen

Wanneer deze Duitse componist (1934) het woord minimalisme in de mond neemt, hoeft je geen automatische connotaties te zoeken met de hits van Philip Glass of Steve Reich. Als student van Karlheinz Stockhausen ontwikkelde hij een voorliefde voor statische en traag evoluerende tonen, die hij bij voorkeur laat uitvoeren door kamerorkesten. We kunnen ons voorstellen dat er een zekere lichaamsbeheersing nodig is om zijn partituren correct tot leven te wekken. Deze gelimiteerde dubbelelpee (driehonderd exemplaren) bevat vier gevarieerde live opnames. Het woord variatie gebruiken we zonder enige ironie, zelfs in een monotone context. Weliswaar vult elke compositie één volledige plaatkant, maar ze klinken onderling erg verschillend. Er zijn links met dronemuziek, met Terry Riley, en voor wie rituele aspiraties heeft: een vleugje Hermann Nitsch. De gewelddadige dreiging die uitgaat van hoogtepunt ‘Ortung’ zou zelfs niet misstaan als alternatieve soundtrack voor de douchemoord in ‘Psycho’. Ook het titelnummer is bijzonder: tegen zijn gewoonte in, kiest Stiebler voor een vrouwenkoor, in een stuk dat perfect kleurt bij traag opendraaiende hemelpoorten.

Ter gelegenheid van zijn vijfentachtigste verjaardag, gaan vijf experimentele muzikanten met zijn klanken en inspiratie aan de slag op de lp ‘Reworks’. Frank Betschneider, Bérangère Maximin en Phonosphere blijven het dichtste bij het origineel met dreunende elektro-akoestische muziek, terwijl de elektronica van tegenvoeter Jasmine Guffond zich vooral op de algoritmen concentreert. Maar de matchwinnaar is de opvallende bijdrage van Kammerflimmer Kollektief waarin typische klanken van Stiebler worden opgezogen, bewerkt en door blaasinstrumenten weer uitgespuwd in een verrassend ritmisch experiment.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Ernstalbrecht_Stie_Zwischen_den_Tnen
geplaatst:
ma 14 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!