De laatste keer dat ik Dinosaur Jr aan het werk zag, is intussen drie jaar geleden. In Antwerpen. In een uitverkocht Trix. Geweldig optreden. De prachtige songs van Dinosaur Jr zijn nu eenmaal niet stuk te krijgen. Evenaarden ze dat optreden afgelopen week in Brussel?
Ook al vallen de nummers soms met moeite te herkennen tussen een belabberde geluidsmix. In Antwerpen leek alles bij momenten op een brei met veel feedback en noise. In AB dinsdag vielen gitaar, drum en bas perfect van elkaar te onderscheiden. Ik stond vooraan, bijna onder de neus van J Mascis en elke gitaaraanslag, elke solo, elke riff, boorde zich in al zijn kleurschakeringen doorheen mijn hersenen en zenuwstelsel. Opperdino Mascis vertoefde – zoals gebruikelijk – tussen zijn torenhoge Marshallversterkers. Schijnbaar onberoerd beenharde gitaarriffs uit de polsen schuddend. Maar als hij naar de microfoon stapte zag ik de man met zijn stijl hangende witte haren wel zingen……maar ik hoorde geen stem. Idem als Lou Barlow zijn keel open sperde. Beeld zonder klank. Geen zang te horen. Misschien in het midden van de zaal? Of achteraan? Nu ja, de songs zijn dermate in het geheugen gegrift dat je de zang er makkelijk bij fantaseert. Wel een handicap. De bijwijlen van melancholie doordrongen zangpartijen maken nu eenmaal deel uit van het unieke geluid van deze band uit Amherst, Massachusetts.
J Mascis (gitaar en zang), Lou Barlow (bas en zang) en Murph (drums) lieten voor het eerst van zich horen anno 1985 met een titelloze plaat. Het album bestond uit kruisbestuivingen tussen monolitische riffs à la Tony Iommi (Black Sabbath), hardcore punk (Mascis geeft toe een grote van te zijn van Birthday Party en Nick Cave), classic rock en country rock à la Neil Young. Dit alles doordesemd met de klagerige, nasale stem van Mascis, geluidsvervormingen en noise. Dit debuut ging echter onopgemerkt voorbij. Tot Dinosaur Jr in 1986 opgepikt werd door Sonic Youth om hun voorprogramma te verzorgen. De Dinosaur Jr klassiekers ‘You’re Living All Over Me’ (1987) en ‘Bug’ (1988) volgden. Na ‘Bug’ gunden Mascis en Barlow elkaar het daglicht niet meer in de ogen. Barlow verliet de groep, focuste zich op zijn band Sebadoh en nam er nog enkele zijprojecten bij. Murph drumde nog op enkele nummers van ‘Green Mind’, maar Dinosaur Jr werd de komende jaren hoofdzakelijk een soloproject van J Mascis. Tot de stichtende leden elkaar terug opzochten en samen speelden in de loop van 2005. De reünie werd bezegeld met het bejubelde ‘Beyond’ (2007).
‘Give a Glimpse of What Yer Not’ is ondertussen de derde elpee na ‘Beyond’. Goed voor zeven nummers op de setlist. Er werd tevens fel geput uit: ‘You’re Living All Over Me’ en ‘Dinosaur’. Hoewel de geluidsmix niet honderd procent oké klonk, zetten The Wagon (‘Green Mind), Freak Scene (‘Bug’), Start Choppin’ (‘Where You Been’) en Feel the Pain (‘Without A Sound’) aan tot heftig meedeinen en pogingen tot pogoën. Het drietal nam regelmatig pauzes om gitaren te stemmen (J Mascis in het bijzonder), de bril te zoeken van Murph (die tijdens het hevige drummen onder een versterker zeilde) of -gewoon – om even op adem te komen. Terwijl Murph en Barlow de ziel uit hun lijf speelden, stond Mascis (zoals gewoonlijk) stoïcijns aan de snaren te plukken, veranderde af en toe van gitaar of nam een slok uit een van de vele bekers en frisdranken rechts van hem. Bizarre groep als je de leden apart bekijkt. Een massieve muur van geluid eenmaal de band van leer trekt. Dinosaur Jr blijft ongeëvenaard. Het is steeds een belevenis om het drietal uit hun dak te zien gaan. Zijn ze nog relevant? In de tachtigerjaren van vorige eeuw waren ze ferm vernieuwend, stonden aan de wieg van Pixies en Nirvana en de contrapuntische werking van Mascis’ stem tegenover de muur van geluid die de band produceert is enig en buitengewoon. Verkeerdelijk wordt Mascis’ gezang vergeleken met dat van Neil Young. De feedback en noise van het gitaarspel kun je met veel goede wil nog met elkaar vergelijken. En ja, de sterke melancholie die uit de van sterk staal opgetrokken sound spreekt heeft ook van ver een vergelijk. Maar Dinosaur Jr is een band die lekker koppig zijn eigen richting blijft racen. Steeds innemend en verpletterend, hypnotiserend en majestueus. Maar hoofdzakelijk een ferme, rauwe en bijwijlen vunzig gespeelde brok rock ‘n’ roll – luid en schroeiend.
Gezien: Dinosaur Jr, Ancienne Belgique Brussel, 1 november 2016