Laat ons eens openen met een anekdote. Toen we twee jaar geleden in een platenwinkel in een pietepeuterige Belgische stad stonden, stapte daar Kris Vanderstraeten -een vroege exponent van de Belgische vrije improvisatie- binnen, met één exemplaar van zijn nieuwe plaat onder de arm: ‘Trommels’, op het Antwerpse Dropa Disc label. Of de meneer achter de toog misschien dat exemplaar wilde verkopen in zijn winkel. Het zegt evenveel over de schaal van de vrije improvisatie in België als over de toewijding van Kris Vanderstraeten. Alleszins: wij waren diep ontroerd.
Sprong naar 2018: Ruben Machtelinckx en Niels van Heertum, de onterecht nog niet wereldberoemde gitarist en eufonist, hebben samen een platenlabel opgericht. (Een recensie van de eerste drie releases van hun Aspen Edities kon je al lezen in Gonzo (circus) #143.) Plaat nummer vier is er één van Frederik Leroux en Kris Vanderstraeten. Leroux is de banjoist-gitarist die helemaal in het profiel van Aspen Editions past -denk atmosferische, diepe improvisatie, meer noten en meer skronk is niet per sé meer diepgang.
Vanderstraeten is dan weer een speelvogel pur sang: na sommige van ‘s mans concerten ziet het podium eruit als een speelgoedwinkel-na-de-bom. Het eigenaardige duo heeft al een paar jaar een tweewekelijks rendez-vous om samen te improviseren.
Na een uiterst gelimiteerde cassette -‘Live At The Audioplant’- op Sloow Tapes is er nu deze ‘Zonder Webben’. Dat de twee op mekaar ingespeeld zijn, laat zich duidelijk horen. Ook knap: hoe de twee erin slagen hun toch tamelijk ver verwijderde universa samen te smeden.
Nu eens werkt Leroux zich -op ‘Wonderwel’ en ‘Lui Uil’ binnen in Vanderstraetens klankwereld, dan weer begeeft Vanderstraeten zich op Leroux’ gebied, door op bijvoorbeeld ‘Nachternoen’ zich te beperken tot het inkleuren van Leroux’ ambienteske improvisatie.
Christophe Albertijn zat aan de knoppen en zijn microfoons stonden dichtbij de instrumenten. Dat resulteert in een luisterervaring die schippert tussen amusant en confronterend, want hoewel Leroux en Vanderstraeten secuur musiceren, ploffen sommige geluiden wel degelijk heftig binnen. ‘Druppels En Knuppels’ is bij momenten zelfs ronduit beklemmend. Vreemde vogels zijn soms de mooiste.