Zeitkratzer Perform Reinhold Friedl: Kore

Door een klassiek orkest onorthodox te laten spelen, en de klanken via versterkers te vervormen, maakt Zeitkratzer al jaren interessante composities of interpretaties van bestaand materiaal. Daarbij worden extremen nooit geschuwd: in vorige edities brachten we al verslag uit van onder andere Whitehouse en Column One die de Zeitkratzer-behandeling ondergingen. Op de liveplaat ‘Kore’, dirigeert Reinhold Friedl zijn orkest terug in de modern-klassieke richting waar je het zou verwachten: een hommage aan de Griekse componist Iannis Xenakis. In de drukke opeenstapeling van scherpe klanken en drones, is het totaal irrelevant geworden of we nu naar snarengeschraap, een klarinet of tapemuziek luisteren. Hier blijven maar twee opties over: weglopen of ondergaan. Wij kiezen vol pijnlijk genot voor het laatste. Als we in de voorgaande paragraaf de naam Karlheinz Stockhausen opzettelijk niet lieten vallen, is het omdat Zeitkratzer opnieuw (na ‘Karlheinz Stockhausen’ uit 2011) een heel album aan hem wijdt. Hiervoor wordt de hulp ingeroepen van de experimentele gitarist en brulboei Keiji Haino (Fushitsusha). De inspiratiebron voor deze samenwerking, is wat Stockhausen op het origineel uit 1969 intuïtieve muziek doopte. Terwijl Zeitkratzer het spontane dreun en kraswerk voor zijn rekening neemt, drijft Haino vooral via vocale bijdragen zijn demonen uit. Sommige passages zijn bijzonder heftig: er wordt met voorwerpen (instrumenten?) gegooid en gekrijst zoals het een exorcisme betaamt. Toch eindigt de derde samenwerking tussen Zeiktratzer en Haino hoopvol in een zalvend en bezwerend slotritueel. Zoals we ondertussen al goed gewend zijn, reizen beide albums op 180 gram zwaar vinyl in de karakteristiek sobere en uniforme hoesontwerpen.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Zeitkratzer_Zeitkratzer_perfor
geplaatst:
do 20 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!