Beyt Al Tapes is Niels Latomme: half mens, half wielrenner en sinds een paar jaar één van de twee drijvende krachten achter het Kraak label. Voordat hij bij Kraak aan de slag ging, runde Latomme al Beyt Al Tapes, eerst als een eclectisch tapelabel, maar tegenwoordig staat de naam Beyt Al Tapes meer voor ‘s mans persoonlijke artistieke output. Dat Latomme met Kraak al een label te runnen heeft, zal daar wel iets mee te maken hebben. Na twee tapes -één op het eigen label, één op Meat Based Leftovers is er nu een cd, met opnames die dateren van de laatste vier jaar. Vier lange tracks lang – “studies in endurance”, zo lezen we op de hoes – experimenteert Latomme erop los, nu eens akoestisch, dan weer met modulaire synths en tape. Opener ‘The Outpost’ is twintig minuten lang overtoonzang, gemanipuleerd op een viersporenrecorder. Wie zich verwacht aan Nusrat Fateh Ali Khan zou zich wel eens een aap kunnen schrikken, maar wie zijn vocaal experiment graag bruut, ongefilterd en out there heeft, wordt wél op zijn wenken bediend. ‘The Blob’ is uitdagende modulaire synth met geluidsfrequenties die dusdanig de hoogte ingaan, dat ze regelmatig het randje van pijnlijk overschrijden, maar tegelijk genoeg intrigeren om toch de hele rit telkens weer uit te zitten, straaltjes bloed uit de oren of niet. Op ‘The Glass’ gaat Latomme – op huisgerief, dit keer – een duet aan met de viool van Ode Windels. Het resultaat klinkt als een spookhuis met Charlemagne Palestine op de directeursstoel – en dat is in onze wereld een compliment. Voor het afsluitende ‘The Visitor’ koppelt Latomme zijn modulaire synth aan een tape echo, wat resulteert in een bombardement aan ijle, glijdende tonen, die klinken als de gemiddelde radio-uitzending uit de diepe ruimte. Goed gerief.
