Xerrox Vol. 3

Het is opvallend hoe het geluid Alva Noto is opgeschoven doorheen zijn ‘Xerrox’ reeks. ‘Xerrox Vol. 1’ behelsde ruisbarrières, microsounds en glitchartefacten, terwijl ‘Xerrox 3’ veel naakter, onderkoelder en bovenal melodischer klinkt. Vertrekkende vanuit het idee dat elke klank een kopie is van een bestaande die al lang niet meer kan worden getraceerd, raakt de Duitser hier een ambient-achtig geluid aan, dat ver weg blijft van de franjes van zijn eerste twee delen. Het resultaat is een ruimtelijke en filmische odyssee die Alva Noto terugvoert naar het verleden via een uitgepuurde en etherische geluidsstroom. Subtiel en ongrijpbaar mooi. In de bijbehorende perstekst geeft de man mee dat zijn filmherinneringen aan de basis van het album liggen. ‘Solaris’ van Andrei Tarkovsky, een prent die de subjectiviteit van de menselijke waarneming verkent, past treffend in het verhaal dat Noto schetst. Zo glijden ijle ruimteklanken je op ‘Xerrox Helm Transphaser’ om de oren, alsof de interplanetaire reis uit de film is ingezet. Op ‘2ndevol2nd’ lijkt de desolate omgeving uit de film eveneens tastbaar: spartaanse synthtoetsen en een aanzwellende, pulserende bas evoceren een driedimensionale omgeving. Naast de ruimte haalde de Duitser ook inspiratie uit de vergeten pan-Europese miniserie ‘La Isla Misteriosa Y El capitán Nemo’. De synths op ‘Xerrox Isola’ klinken welhaast als de onmetelijk diepe wateren waar Nemo de Nautilus doorheen voer. Misschien is de opzet van dit album, samples van samples en klanken van klanken, net zoals herinneringen. Ze zijn immers ook beelden van beelden die in flarden zijn bewaard. Naast het oorspronkelijke beeld creëert Alva Noto telkens een nieuw beeld, of beter, een heel nieuw geluid. En net als de herinneringen vervaagt ‘Xerrox Vol. 3’ tot de essentie: eenvoudig maar tegelijk erg krachtig en helder.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
Alva_Noto_Xerrox_Vol_3
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!