We zijn net bekomen van het fenomenale ‘Endless Voids’, de opname die Dead Neanderthals met een resem gasten maakte van hun concert op Incubate 2014, of daar is het twee nummers tellende ‘Worship The Sun’ al om ons lekker het noorden te doen verliezen. Aan de verwachtingen voldoen is eigenlijk niet aan Otto Kokke (saxofoon) en René Aquarius (drums) besteed. We volgen het duo sinds hun prille grindcorebegin, toen ze hun muziek uitbrachten op 3inch cd’tjes. Doorheen de jaren volgden de releases elkaar in een snel tempo op, digitaal, op cd, vinyl of in beperkte oplage uitgebrachte cassettes. Elke nieuwe release verrast ons door de koerswijziging, keuze van gasten of het geluid. Deze keer kozen onze favoriete Nederlandse weirdo’s ervoor om eens een echte portie freejazz neer te zetten, zo gewoontjes met zijn tweetjes en zonder een overdaad aan effecten. Gewoon puur. Het inventieve en bijwijlen heel verrassende slagwerk (soms zelfs met brushes) van Aquarius en Kokke die voor het eerst een sopraansaxofoon hanteert en maar meteen, eigenlijk ook zowat voor het eerst, zijn instrument als zichzelf laat klinken. Peter Brötzmann in zijn jonge jaren als het ware, want Kokke bewijst op ‘Worship’ en ‘The Sun’ (waarom moeilijk doen over titels) dat hij geen effecten nodig heeft om als een gek te keer te gaan. Wellicht vindt hij het zelfs super om eens zonder veel poeha met zijn saxofoon ons eens alle kanten van de kamer te laten zien/horen. Of het duo de nummers improviseert of niet, het doet niets af aan de hoge kwaliteit van deze twee stukken onvervalste freakjazz. Binnenkort komt er trouwens alweer nieuw werk uit, onder de naam Fantoom, een samenwerking met Dirk Serries en diens vrouw en contrabassiste Martina Verhoeven, ingeblikt door een technoproducer. Alweer een andere richting, inderdaad. Zo zijn Dead Neanderthals nu eenmaal: onvoorspelbaar én steevast goed.
